Men Malalaman

Assalomu Alaykum.

Bizning aziz kitobxonlarimiz uchun navbatdagi ajoyib kitob. Siz ushbu kitobdan o'qir ekansiz dungyoga boshqacha nigoh bilan qarashni boshlaysiz. O'zingiz uchun yangidan yangi fikrlarni kashf qilasiz. Siz uchun juda foydali kitob. Oxirigacha o'qishni maslaxat beramiz.

Malala Yusufzoy

Mannen Malalaman

Tik turib ta'lim olgan va tolibonlar

tomonidan xo'rlangan qizaloq

Asar nobel

mukofoti laureati, 24 jaar geleden Malala Yusufzoy

tomonidan yozilgan bo'lib, muallif bu asarda o'z mamlakatidagi

qizlar ta'limiga nisbatan to'sqinliklar, ayollar huquqining

poymol bo'lishi haqida yozadi. Bir qancha qiyinchiliklar

tug'ilishiga qaramay, ilm olish hamda o'zining va boshqalarning

huquqlarini himoya qilishdan chekinmagan Malala ko'plab yoshlarga

o'rnak bo'ladi degan umiddamiz.

Muqaddima: Hayotim o'zgargan kun

Men yarim tunda yaratilgan mamlakatda tug'ilib qolgandekman. O'lim

yoqasiga kelib qolganim taxminan peshin vaqtiga to'g'ri keladi.

Bundan bir yil oldin maktabga borish uchun uydan chiqib ketdim va

ortga qaytmadim. Tolibonlering o'qi ko'ksimni teshib o'tdi va

Pokistondan xushsiz holda olib chiqib ketildim. Ba'zi odamlar endi

hech qachon uyingga qaytmaysan, deb aytisadi, munitie mannen ich-ichimdan

qachondrir qaytishimni zijn qilaman. Albatta, een soort qoni to'kilgan

vatan bilan abadiy xayrlashishni hech kim xohlamasa kerak.

Har tong ko'zimni ochganimda mayda-chuyda buyumlarimga to'la eski

xonamni, xonaning har yerida sochilib yotgan kiyimlarimni va tokchadan

o'rin olgan maktabda qo'lga kiritgan yutuqlarimni ko'rishni juda

xohlayman. Munitie Svat vodiysida joylashgan uyim bu yerdan ancha

uzoqda ekanligi, boshqa mamlakatda yashayotganim va bu yerdagi vaqt

Pokistondan besh soat orqada ekanligi meni xafa qiladi. Sevimli

vatanim hozir men yashayotgan o'lkadan ancha ortda qolgan. Hoe dan ook

yashashi uchun zarur bo'lgan barcha qulayliklar mavjud. Kranni

burashingiz bilan xohlasangiz issiq, xohlasangiz sovuq suv keladi. Bu

yerdagi odamlar yog' lampalari nima ekanligini allaqachon unutib

yuborishgan - tungi chiroqlar ko'chalarni xuddi kunduzdagidek yoritadi.

AyoQShga borib gaz ballon to'ldirib kelishga hojat yo'q – oshxonalarda

gaz plitalar mavjud va tabiiy gaz hech qachon uzilib qolmaydi. Zamon

shu qadar rivojlanib ketganidan odamlar ovqat pishirishga erinishadi

va tayyor ovqatlarni sotib olishni afzal ko'rishadi.

Derazani ochishim bilan osmono'par binolair, har tomonga shoshilayotgan

mashinalar bilan to'lib toshgan yo'llar, tekis maysazorlar va odamlar

bilan gavjum piyodalar yo'lakchalariga ko'zim tushadi. Ko'zimni yumaman

va sevimli vodiyimga qaytgandek bo'laman: qorli tog' cho'qqilari, zilol

suvli buloqlar, yam-yashil dalalar... Mannen bilan birga yashagan

insonlarni eslaganimda yuragim hapqirib ketadi. Sevimli

maktabimni, sinfdoshlarimni bir-bir ko'z oldimga keltiraman.

Doe'stlarim va o'qituvchilarim bilan xayolda diydor ko'rishaman. Eng jaqin

dugonam Moniba men tomonga quchoq ochib keladi, bir chekkada o'tirib,

dildan suhbat quramiz, yoshligimizdagi qiziqarli voqealarni eslab

kulishamiz…

Afsuski, birdan Birmingemdaligim xayolimga keladi…