Mishkat ul Masabih English

Mishkat al Masabih is een boek uit de verzameling van Hadith.

Een betrouwbaar boek met Meshkat al Masabih Hadith geschreven door Abu Abdullah Muhammad bin Yazid bin Abdullah Khatib Tabrezi. Er zijn hier meer dan 5000 hadiths. We hebben deze app gemaakt om gemakkelijk te kunnen lezen. We hebben enkele noodzakelijke tools toegevoegd. We hopen dat je het als een goede app vindt. Uw suggesties zijn welkom.

Kenmerken van de app

✓ ☆ Volledig scherm.

✓ ☆ Nachtmodus.

✓ ☆ Pin-pagina.

✓ ☆ Veeg horizontale leesmodus zoals boeken.

✓ ☆ Verticaal scrollende leesmodus.

✓ ☆ Zoeken op paginanummer.

✓ Screenshot delen op Facebook, Twitter, Whats-app en anderen die sites delen.

Mishkat al-Masabih (Arabisch: مشكاة المصابيح) (Engelse vertaling: A Niche for Lamps) is een uitgebreide versie van Al-Baghawi's Masabih al-Sunnah door Muhammad ibn 'Abd Allāh Khatib Al-Tabrizi. Khatib Al-Tabrizi stierf in 741 AH (1340 of 1341 CE) en maakte deze versie van de originele tekst toegankelijker voor degenen die geen gevorderde kennis hadden van de wetenschap van hadith.

Het bevat tussen 4434 en 5945 hadith, verdeeld in 29 boeken en wordt door soennitische geleerden als een belangrijk geschrift beschouwd. Al-Tabrizi voegde 1511 hadith toe aan de hadith in de verzameling Masabih al-Sunnah. Al-Baghawi classificeerde veel hadith als authentiek, terwijl Al-Tabrizi het er soms niet mee eens was. Al-Tabrizi lichtte de etiketten toe die hij op de hadith plaatste en classificeerde veel van hen opnieuw. Hij voegde een derde sectie toe aan Masabih al-Sunnah, die al in twee delen was verdeeld door Al-Baghawi. Al-Baghawi noemde de isnad van de hadith die hij verzamelde niet, Al-Tabrizi noemt de bron van waaruit de hadith oorspronkelijk werd gevonden, waardoor de tekst betrouwbaarder werd. Een voorbeeld van een hadith van Mishkat al-Masabih is als volgt: "Hij is geen volmaakte gelovige, die vol naar bed gaat en weet dat zijn buurman honger heeft.

Ḥadīth betekent letterlijk 'praten' of 'discours') of Athar (Arabisch: أثر, ʾAṯhar, betekent letterlijk 'traditie') in de islam verwijst naar wat moslims geloven dat het een verslag is van de woorden, daden en de stille goedkeuring van de Islamitische profeet Mohammed. Hadith wordt wel 'de ruggengraat' van de islamitische beschaving genoemd, en binnen die religie komt het gezag van hadith als bron voor religieuze wetten en morele leiding op de tweede plaats na die van de koran (die volgens moslims het woord van God is dat aan hem is geopenbaard. boodschapper Muhammad). Schriftuurlijke autoriteit voor Hadith komt van de Koran die moslims opdraagt ​​Mohammed na te volgen en zijn oordelen te gehoorzamen. Hoewel het aantal verzen dat betrekking heeft op de wet in de Koran relatief klein is, geven hadieth richtlijnen over alles, van details over religieuze verplichtingen (zoals Ghusl of Wudu, wassingen voor salat-gebed) tot de juiste vormen van begroetingen en het belang van welwillendheid tot slaven. Het "grootste deel" van de regels van de sharia (islamitische wet) is dus afgeleid van hadith, in plaats van de koran.

Ḥadīth is het Arabische woord voor zaken als spraak, verslag, verslag, verhaal. In tegenstelling tot de koran geloven niet alle moslims dat hadith-verslagen (of in ieder geval niet alle hadith-verslagen) goddelijke openbaring zijn. Hadith werden door Mohammeds volgelingen niet onmiddellijk na zijn dood opgeschreven, maar vele generaties later toen ze werden verzameld, verzameld en gecompileerd tot een groot corpus van islamitische literatuur. Verschillende verzamelingen van hadith zouden de verschillende takken van het islamitische geloof gaan onderscheiden. Er zijn veel moderne moslims (van wie sommigen zichzelf koranisten noemen, maar velen staan ​​ook bekend als indieners) die geloven dat de meeste hadiths eigenlijk verzonnen zijn in de 8e en 9e eeuw. CE, en die ten onrechte aan Mohammed worden toegeschreven.

Omdat sommige hadith twijfelachtige en zelfs tegenstrijdige verklaringen bevatten, werd de authenticiteit van hadith een belangrijk studiegebied in de islam.] In zijn klassieke vorm bestaat een hadith uit twee delen: de keten van vertellers die het rapport hebben verzonden, en de hoofdtekst van de Individuele Hadith worden door moslimgeestelijken en juristen ingedeeld in categorieën zoals sahih ("authentiek"), hasan ("goed") of da'if ("zwak").