Mishkat ul Masabih English

Mishkat al Masabih to księga zbioru hadisów.

Niezawodna książka Meshkat al Masabih Hadith napisana przez Abu Abdullaha Muhammada bin Yazid bin Abdullah Khatib Tabrezi. Jest tu ponad 5 tysięcy hadisów. Stworzyliśmy tę aplikację do łatwego czytania. Dodaliśmy kilka niezbędnych narzędzi. Mamy nadzieję, że uznasz ją za dobrą aplikację. Twoje sugestie są mile widziane.

Funkcje aplikacji

✓ ☆ Tryb pełnego ekranu.

✓ ☆ Tryb nocny.

✓ ☆ Strona przypinania.

✓ ☆ Tryb czytania w poziomie, jak książki.

✓ ☆ Tryb czytania z przewijaniem w pionie.

✓ ☆ Szukaj według numeru strony.

✓ Udostępnianie zrzutów ekranu na Facebooku, Twitterze, WhatsApp i innych witrynach udostępniających.

Mishkat al-Masabih (arab. مشكاة المصابيح) (tłumaczenie angielskie: A Niche for Lamps) to rozszerzona wersja Masabih al-Sunna Al-Baghawiego autorstwa Muḥammada ibn ʻAbd Allāha Khatiba Al-Tabriziego. Khatib Al-Tabrizi zmarł 741 AH (1340 lub 1341 n.e.) sprawił, że ta wersja oryginalnego tekstu była bardziej przystępna dla tych, którzy nie mają zaawansowanej wiedzy na temat hadisów.

Zawiera hadisy od 4434 do 5945, podzielone na 29 książek i uważane przez sunnickich uczonych za ważne dzieło. Al-Tabrizi dodał hadis 1511 do hadisów zawartych w zbiorze Masabih al-Sunnah. Al-Baghawi sklasyfikował wiele hadisów jako autentycznych, chociaż czasami Al-Tabrizi się z tym nie zgadzał. Al-Tabrizi objaśnił etykiety, które umieścił na hadisach i ponownie sklasyfikował wiele z nich. Dodał trzecią część do Masabih al-Sunnah, która została już podzielona na dwie części przez Al-Baghawi. Al-Baghawi nie wspomniał o isnadzie hadisów, które zebrał, Al-Tabrizi wspomina źródło, z którego pierwotnie został znaleziony, co czyni tekst bardziej wiarygodnym. Przykład hadisu z Mishkat al-Masabih jest następujący: „Nie jest on doskonałym wierzącym, który kładzie się do łóżka i wie, że jego sąsiad jest głodny.

Ḥadīth dosłownie oznacza „rozmowę” lub „dyskurs”) lub Athar (arab. أثر, ʾAṯhar, dosłownie „tradycja”) w islamie odnosi się do tego, co muzułmanie uważają za zapis słów, czynów i milczącej aprobaty Islamski prorok Mahomet. Hadisy zostały nazwane „kręgosłupem” cywilizacji islamskiej, aw ramach tej religii autorytet hadisów jako źródła prawa religijnego i wskazówek moralnych zajmuje drugie miejsce po Koranie (który muzułmanie uważają za słowo Boże objawione jego posłaniec Muhammad). Autorytet biblijny dla hadisów pochodzi z Koranu, który nakazuje muzułmanom naśladowanie Mahometa i przestrzeganie jego wyroków. Chociaż liczba wersetów odnoszących się do prawa w Koranie jest stosunkowo niewielka, hadisy dają wskazówki na temat wszystkiego, od szczegółów obowiązków religijnych (takich jak Ghusl lub Wudu, ablucje do modlitwy salat), po prawidłowe formy pozdrowienia i znaczenie życzliwości po niewolnicy. Zatem „ogromna większość” zasad szariatu (prawa islamskiego) wywodzi się z hadisów, a nie z Koranu.

Ḥadīth to arabskie słowo oznaczające takie rzeczy, jak mowa, relacja, relacja, narracja. W przeciwieństwie do Koranu, nie wszyscy muzułmanie wierzą, że relacje hadisów (a przynajmniej nie wszystkie) są objawieniem boskim. Hadisy nie zostały spisane przez wyznawców Mahometa zaraz po jego śmierci, ale wiele pokoleń później, kiedy zostały zebrane, zestawione i zestawione w wielki zbiór literatury islamskiej. Różne zbiory hadisów miałyby rozróżnić różne gałęzie wiary islamskiej. Jest wielu współczesnych muzułmanów (z których niektórzy nazywają siebie Koranistami, ale wielu znanych jest również jako Submitters), którzy uważają, że większość hadisów to w rzeczywistości fabrykacje powstałe w VIII i IX wieku CE i które są fałszywie przypisywane Mahometowi.

Ponieważ niektóre hadisy zawierają wątpliwe, a nawet sprzeczne stwierdzenia, uwierzytelnianie hadisów stało się głównym kierunkiem studiów islamu.] W swojej klasycznej formie hadis składa się z dwóch części - łańcucha narratorów, którzy przesłali raport, oraz głównego tekstu raport. Poszczególne hadisy są klasyfikowane przez muzułmańskich duchownych i prawników na kategorie, takie jak sahih („autentyczny”), hasan („dobry”) lub da'if („słaby”).