Bhagavad Gita - Audio Textbook

Śrimad Bhagavad Gita (/ˌbʌɡəvəd ˈɡiːtɑː/; sanskryt: श्रीमद्भगवद्गीता, romanizowana: śrimadbhagavadgītā, dosł. „Pieśń Boga”; [a]), [1] często określana jako Gita (IAST: gita), to 700 -wiersz pisma hinduskiego, który jest częścią epickiej Mahabharaty (rozdziały 23-40 księgi 6 Mahabharaty zwanej Bhishma Parva), datowany na drugą połowę pierwszego tysiąclecia pne i jest typowy dla syntezy hinduskiej. Jest uważany za jedno ze świętych pism hinduizmu.

Gita jest osadzona w narracyjnych ramach dialogu pomiędzy księciem Pandawów Arjuną a jego przewodnikiem i woźnicą Kryszną, Osobą Boga. Na początku Dharma Yuddha (sprawiedliwej wojny) między Pandawami a Kaurawami, Ardżuna jest pochłonięty moralnym i emocjonalnym dylematem oraz rozpaczą z powodu przemocy i śmierci, jakie wojna spowoduje w walce z jego pobratymcami.[2] Zastanawiając się, czy powinien wyrzec się wojny, szuka rady Kryszny, którego odpowiedzi i dyskurs stanowią Bhagawadgitę. Kryszna doradza Ardżunie, aby „spełnił swój Kszatrija (wojownik) obowiązek podtrzymywania Dharmy” poprzez „bezinteresowne działanie” Karmy. dylematy etyczne i kwestie filozoficzne, które wykraczają daleko poza wojnę, przed którą stoi Arjuna.[1][4][5]

Na temat Bhagavad Gity napisano wiele komentarzy zawierających bardzo różne poglądy na temat zasadniczych elementów. Według niektórych Bhagavad Gita została napisana przez boga Ganeśę, jak powiedział mu Veda Vyasa. Komentatorzy Vedanty czytają w tekście różne relacje między Jaźnią a Brahmanem: Advaita Vedanta widzi w sobie niedualizm Atmana (Ja) i Brahmana (uniwersalnej Jaźni) jako jego istotę”; nie inaczej; podczas gdy Dvaita Vedanta widzi dualizm atmana (ja) i brahmana jako swoją esencję. Ustawienie Gity na polu bitwy zostało zinterpretowane jako alegoria etycznych i moralnych zmagań ludzkiego życia.[5][7][8]

Bhagavad Gita przedstawia syntezę[9][10] hinduskich idei dotyczących dharmy,[9][10][11] teistycznej bhakti[11][12] oraz jogicznych ideałów[10] mokszy[10]. Tekst obejmuje jñānę, bhakti, karmę i radża jogę (o której mowa w rozdziale 6),[12] zawiera idee filozofii sankhja-jogi.[web 1][przypis 2]

Bhagavad Gita jest najsłynniejszym z tekstów hinduskich[13] i ma unikalny wpływ pan-hinduski.[14][15] Wezwanie Gity do bezinteresownego działania zainspirowało wielu przywódców indyjskiego ruchu niepodległościowego, w tym Bal Gangadhara Tilaka i Mahatmę Gandhiego, który nazywał go „słownikiem duchowym”[16].