Bhagavad Gita - Audio Textbook

Shrimad Bhagavad Gita (/ˌbʌəvəd ˈiːtː/؛ سانسکریت: शरीमदा ، رومی شده: īrīmadbhagavadgītā ، lit. 'آهنگ توسط خدا "؛ [1]) ، [1] که اغلب به عنوان Gita (gita) گفته می شود. - آیه کتاب مقدس هندو که بخشی از حماسه مهابهاراتا (فصل 23 تا 40 از کتاب 6 مهابهاراتا به نام بهشما پاروا)، مربوط به نیمه دوم هزاره اول پیش از میلاد است و نمونه ای از سنتز هندو است. این یکی از متون مقدس هندوئیسم به حساب می آید.

گیتا در چارچوبی روایی از گفت و گوی بین شاهزاده پانداوا آرجونا و راهنمای و ارابه سوارش کریشنا، شخصیت خدا، روایت می شود. در آغاز دارما یودا (جنگ عادلانه) بین پانداواس و کاوراواس، آرجونا درگیر یک دوگانگی اخلاقی و عاطفی و ناامیدی از خشونت و مرگی است که جنگ در نبرد علیه خویشاوندانش ایجاد خواهد کرد.[2] او در این فکر که آیا باید جنگ را کنار بگذارد، به دنبال مشاوره کریشنا می‌گردد که پاسخ‌ها و گفتار او بهاگاواد گیتا را تشکیل می‌دهد. کریشنا به آرجونا توصیه می کند که "وظیفه کشاتریا (جنگجو) خود را برای حمایت از دارما" از طریق "اقدام بی خود" کارما انجام دهد. معضلات اخلاقی و مسائل فلسفی که بسیار فراتر از جنگی است که آرجونا با آن مواجه است.[1][4][5]

تفسیرهای متعددی درباره باگاواد گیتا نوشته شده است که دیدگاه‌های متفاوتی در مورد موارد ضروری دارند. به گفته برخی، باگاواد گیتا توسط خدای گانشا نوشته شده است، همانطور که ودا ویاسا به او گفته است. مفسران ودانتا روابط متفاوتی را بین خود و برهمن در متن می‌خوانند: آدوایتا ودانتا عدم دوگانگی آتمن (خود) و برهمن (خود جهانی) را جوهر خود می‌بیند. متفاوت نیست؛ در حالی که دوایتا ودانتا دوگانگی آتمن (خود) و برهمن را جوهر خود می داند. قرار گرفتن گیتا در یک میدان جنگ به عنوان تمثیلی از مبارزات اخلاقی و اخلاقی زندگی بشری تعبیر شده است.[5][7][8]

باگاواد گیتا ترکیبی [9] [10] از ایده‌های هندو در مورد دارما، [9] [10] [11] باکتی خداباور، [11] [12] و آرمان‌های یوگا[10] موکشا ارائه می‌کند.[10] این متن شامل یوگاهای جانا، باکتی، کارما و راجا (که در فصل ششم در مورد آنها صحبت شده است)، [12] شامل ایده هایی از فلسفه سامخیا-یوگا است.[وب 1][یادداشت 2]

بهاگاواد گیتا مشهورترین متون هندو است، [13] و تأثیر پان-هندویی منحصر به فردی دارد.[14][15] فراخوان گیتا برای اقدام ایثارگرانه الهام بخش بسیاری از رهبران جنبش استقلال هند از جمله بال گانگادار تیلاک و مهاتما گاندی بود که دومی از آن به عنوان "فرهنگ معنوی" یاد می کند.[16]