Animal Husbandry

การเลี้ยงสัตว์เป็นการควบคุมการเพาะปลูก การจัดการ และการผลิตสัตว์เลี้ยง รวมทั้งการปรับปรุงคุณภาพที่มนุษย์พึงปรารถนาโดยวิธีการผสมพันธุ์ การเลี้ยงสัตว์เป็นสาขาหนึ่งของการเกษตรที่เกี่ยวข้องกับสัตว์ที่เลี้ยงไว้เป็นเนื้อสัตว์ เส้นใย นม หรืออื่นๆ สินค้า. รวมถึงการดูแลแบบวันต่อวัน การคัดเลือกพันธุ์ และการเลี้ยงปศุสัตว์ การเลี้ยงสัตว์มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน เริ่มจากการปฏิวัติยุคหินใหม่เมื่อสัตว์ถูกเลี้ยงเป็นครั้งแรก ตั้งแต่ราว 13,000 ปีก่อนคริสตกาลเป็นต้นไป ก่อนการทำฟาร์มพืชผลชนิดแรก ในสมัยของอารยธรรมยุคแรกๆ เช่น อียิปต์โบราณ ปศุสัตว์ แกะ แพะและสุกรถูกเลี้ยงในฟาร์ม

การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญเกิดขึ้นในการแลกเปลี่ยนของชาวโคลัมเบียเมื่อปศุสัตว์ในโลกเก่าถูกนำเข้าสู่โลกใหม่ จากนั้นในการปฏิวัติเกษตรกรรมของอังกฤษในศตวรรษที่ 18 เมื่อการเลี้ยงปศุสัตว์อย่างวัว Dishley Longhorn และแกะลิงคอล์น Longwool ได้รับการปรับปรุงอย่างรวดเร็วโดยเกษตรกรเช่น Robert Bakewell ให้ผลผลิตเนื้อ นม และขนสัตว์มากขึ้น สายพันธุ์อื่นๆ มากมาย เช่น ม้า ควาย ลามะ กระต่าย และหนูตะเภา ถูกใช้เป็นปศุสัตว์ในบางส่วนของโลก การเพาะเลี้ยงแมลง รวมถึงการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของปลา หอย และกุ้ง เป็นที่แพร่หลาย การเลี้ยงสัตว์สมัยใหม่อาศัยระบบการผลิตที่ปรับให้เข้ากับประเภทของที่ดินที่มีอยู่ การทำฟาร์มเพื่อยังชีพกำลังถูกแทนที่ด้วยการเลี้ยงสัตว์แบบเข้มข้นในส่วนที่พัฒนาแล้วของโลก เช่น โคเนื้อถูกเลี้ยงในแหล่งอาหารที่มีความหนาแน่นสูง และไก่หลายพันตัวอาจถูกเลี้ยงในโรงเลี้ยงไก่เนื้อหรือแบตเตอรี บนดินที่ยากจนกว่า เช่น ในที่ราบสูง สัตว์ต่างๆ มักถูกเลี้ยงไว้อย่างกว้างขวาง และอาจได้รับอนุญาตให้เดินเตร่ในวงกว้าง หาอาหารด้วยตนเอง

ปศุสัตว์ส่วนใหญ่เป็นสัตว์กินพืช ยกเว้นหมูและไก่ที่เป็นสัตว์กินพืชทุกชนิด สัตว์เคี้ยวเอื้องเช่นวัวควายและแกะถูกดัดแปลงให้กินหญ้า พวกมันสามารถหาอาหารกลางแจ้ง หรืออาจได้รับอาหารทั้งหมดหรือบางส่วนจากอาหารที่อุดมด้วยพลังงานและโปรตีน เช่น ซีเรียลอัดเม็ด สุกรและสัตว์ปีกไม่สามารถย่อยเซลลูโลสในอาหารสัตว์ได้ และต้องการอาหารที่มีโปรตีนสูงอื่นๆ การเลี้ยงสัตว์เป็นสาขาหนึ่งของการเกษตรที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยง การดูแล และการผสมพันธุ์ของสัตว์ เช่น สุนัข วัว ม้า แกะ แพะ หมู และสัตว์อื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน การเลี้ยงสัตว์เริ่มขึ้นในช่วงที่เรียกว่าการปฏิวัติยุคหินใหม่เมื่อประมาณ 10,000 ปีที่แล้ว แต่อาจเริ่มเร็วกว่านี้มาก มีการสันนิษฐานกันว่ามนุษย์ใช้ไฟในการปรุงอาหารเมื่อ 1.5 ล้านปีก่อน แต่หลักฐานทางโบราณคดีเพียงอย่างเดียวที่ได้รับจนถึงขณะนี้ได้กำหนดวันที่ใช้ไฟในการปรุงอาหารเมื่อ 12,500 ปีก่อนตามการค้นพบหม้อดินเผาในภาคตะวันออก เอเชียและเมโสโปเตเมีย

การเลี้ยงดู

ไม่นานหลังจากวันที่นี้ หลักฐานของกระดูกสัตว์ที่เลี้ยงไว้จากการพบปะทางสังคมของมนุษย์ เช่น งานเลี้ยงอาหารค่ำก็ปรากฏขึ้น กล่าวว่ากระดูกถูกค้นพบในการขุดหลุมไฟในครัวโบราณ แม้ว่าการเลี้ยงสัตว์อาจเป็นเรื่องปกติก่อนหน้านี้ แต่ก็เป็นที่แน่ชัดว่ามีการเลี้ยงแพะและแกะทั่วเอเชียภายใน 8000 ปีก่อนคริสตศักราช ข้าวสาลีถูกเลี้ยงในบ้านและใช้กันอย่างแพร่หลายในเมโสโปเตเมียเมื่อ 7700 ปีก่อนคริสตศักราช, แพะ 7000 ปีก่อนคริสตศักราช, แกะ 6700 ปีก่อนคริสตศักราช, และสุกร 6500 ปีก่อนคริสตศักราช ในช่วงเวลาของการตั้งถิ่นฐานของเมืองเมโสโปเตเมียแห่งแรกของ Eridu ใน 5400 ก่อนคริสตศักราช การเลี้ยงสัตว์ได้รับการฝึกฝนอย่างกว้างขวางและสัตว์เลี้ยงที่ใช้ในแรงงาน (เช่นในการไถนา) เป็นสัตว์เลี้ยงและเป็นแหล่งอาหาร ม้าถูกเลี้ยงให้เชื่องเมื่อ 4000 ปีก่อนคริสตศักราช และต่อมาได้กลายเป็นองค์ประกอบสำคัญในการทำสงครามในการดึงรถม้าศึกอันยิ่งใหญ่ของรัฐชาติต่างๆ ในที่สุด ช้าง เสือ และสิงโตก็ถูกใช้ในสนามรบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีหลังของการรณรงค์ของชาวเปอร์เซีย ในสงครามของอินเดียในการต่อต้านอเล็กซานเดอร์มหาราช และที่โด่งดังที่สุดในช่วงสงครามพิวนิกโดยฮันนิบาลแห่งคาร์เธจกับชาวโรมัน

ที่อยู่อาศัยของสัตว์ที่ได้รับอนุญาตให้สร้างถิ่นฐานถาวร