Olympiaparken

Lillehammer belediyesi, 1994 Olimpiyatları için Olimpiyat sahalarını finanse etme ve inşa etme yükümlülüklerini yerine getirmek amacıyla 1989 yılında Lillehammer Olimpiyat Tesislerini (LOA) kurdu. Haavind, LOA'nın ilk genel müdürü olarak görev yaptı ve Gerhard Heiberg, Lillehammer Olimpiyat Organizasyon Komitesi'nin (LOOC) başkanıydı. İlk görevleri yerel, ulusal otoriteler ve LOOC ile işbirliği içinde Oyunlara giden yerler ve bütçelere karar vermekti. Aynı zamanda Olimpiyatlardan sonra arenalarda faaliyetin sağlanması amacıyla Olimpiyat sonrası kullanım sonrası komite (LOV) kuruldu.

1989 yılında, kullanım sonrası komitesi tarafından 215 milyon olarak tahmin edilen bir kullanım sonrası fonunun kurulması konusunda tartışmalar yaşandı. Lillehammer Bobsleigh ve kızağın özellikle koştuğu yerler ekstra yüksek işletme maliyetleri gerektirecektir. 1990 yılında arenaların yıllık yaklaşık 200 milyon kayıpla çalışacağı tahmin ediliyordu. Her yıl 15 milyon NOK. Devlet, fona ilk etapta 55 milyon NOK teklif etti, ancak 1991'de bu miktar 130 milyon NOK'a çıkarıldı. Fonun yetersiz kalması, beş belediye arasında anlaşmazlığa yol açtı. Olimpiyatlardan sonra arenaların işletilme sorumluluğu LOV'a verildi.

Gjøvik ve Hamar, Lillehammer merkezli bir şirketin şehrin başkentlerini yönetmesini istemedikleri için LOV'da hisse almayı tercih etmediler.

1991 yılında Haavind'in yerini Bjørn Sund aldı. 1991'in sonunda LOOC daha yakın bir işbirliği istedi ve bu da LOA ile Lillehammer '94'ün ikinci adını alan birleşmesiyle sonuçlandı. 1 Ocak 1993'te LOV ve LOOC da tek bir varlık altında birleştirildi. Kullanım sonrası ve demobilizasyon için planlama 1993'ün başlarında başladı.

LOOC, 7 Eylül 1993'te Lillehammer'daki Olimpiyat sahalarının mülkiyetini 1 milyon NOK karşılığında belediyeye devretti. O zamana kadar hükümet, son kullanım fonunu 200 milyon NOK'a çıkarmıştı. LOOC'un kullanılmayan mali tamponları aracılığıyla fon için ekstra sermaye sağlandı ve fazlalık fonlara aktarıldı. Haziran 1994'te, Oyunlar sonrasında oluşan fazlalık nedeniyle fon 401,3 milyon NOK olarak belirlendi.

Şirketin adı 1 Ocak 1999'da Lillehammer Olympiapark AS olarak değiştirildi. 1999 yılında Lillehammer Olympiapark'ın yıllık cirosu 20 milyon NOK idi ve bunun üçte biri fondan geliyordu. Gelirin yarısı ticari faaliyetlerden, geri kalan kısmı ise spor faaliyetlerinden geldi. Olimpiyatların sonucunda 260 kalıcı iş yaratıldı ve Lillehammer University College tarafından hazırlanan bir rapora göre bunlar doğrudan kullanım sonu fonundan gelen hibelere bağlıydı.

Şirketin 2010 yılında cirosu 2009'a göre 10 milyon NOK artışla 56 milyon NOK oldu ve 2 milyon NOK kar elde etti. Şirketin merkezi Håkons Hall'dadır ve tamamı Lillehammer belediyesine aittir. Şirketin ana geliri etkinliklerden ve turistlerden geliyor.

Lysgårdsbakken'de Lillehammer Olympiapark'ta spor faaliyetleri için iki atlama pisti bulunurken, turistler telesiyejden ve atlama kulesinden gelen harika manzaradan yararlanabilirler. Tesiste ayrıca açılış töreninin aktiviteleri ve yeniden inşası gibi etkinlikler de düzenleniyor. 94 Olimpiyatları'nda serbest stil, gülle atma ve kayak balesi için kullanılan Kanthaugen, asansörle kızak pistine dönüştürüldü. Kızak pisti günümüzde en fazla aktiviteye sahip olan, sporcular için uzun bir antrenman sezonuna sahip olan ancak aynı zamanda birçok turistik aktivite de sunan tesistir. Birkebeineren kayak stadyumu kar üretiyor ve kilometrelerce kros parkurları üretiyor; arenada ayrıca kendi tekerlekli kayak ve biatlon alanı bulunuyor. Håkons Salonu, birçok kiracıya ve hem yerel hem de uluslararası sporcular tarafından yaygın olarak kullanılan ayrı bir spor merkezine sahip olan Norveç'in en büyük çok amaçlı salonudur.