رسالة في الطريق الى ثقافتنا

ای خواننده این کتاب من، اگر می خواهی با شواهد روشن بایستی که رویکردی که من توانستم برای اندیشه خود هموار کنم، از هسته رویکردهای پنهانی نشأت می گیرد که پدران و پیشینیان ما راه ها را به ما آموخته اند و تمام تلاش من در آن، مبارزه ای بود که از جانب من بود تا مسیرها و مسیرهای آن را آشکار کنم و سپس غباری را که ویژگی های آن را محو می کردم، سپس سبک های پراکنده یا پراکنده را با تکیه بر معانی زبان عربی گرد هم می آوردم. همه اینها در زیر کلمات این زبان عربی نهفته است و در سیستم های این زبان عربی نهفته است، و این تقریباً یک بدیهیات است که به امور هر زبان و میراث آن توجه می شود. کسی که توانایی درک این معانی و کشف اسرار آنها را نداشته باشد، مطلقاً از ایجاد روش ادبی برای مطالعه میراث این زبان، در هیچ شاخه ای از این میراث، ناتوان است، مگر اینکه همه آن فحش، تکبر، بیهوده، بیهوده باشد. و غرور، همان طور که در زندگی ادبی ما وجود دارد، این مفسده است.

این اصل صحبت من در مورد رویکردم به «چشیدن گفتار» است، همه آن در شعر و نثر، اخباری که روایت می شود و دانشی که نوشته یا استخراج می شود، زیرا همه اینها بیانی است از آنچه روح ها پر می شود. با و ذهن ها با آن می تپد. در ساختار هر گفتار و در کلام آن باید اثری ظاهری یا پنهانی از روح گوینده و عواطف و تمایلات و هوی و هوس های نهفته آن وجود داشته باشد، خواه نیک و بد، یا راستگویی و دروغ.