Lamb ji

کشتی سنگالی (نجوم در سرر؛ بره در ولوف) یک ورزش سنتی بسیار محبوب در سنگال است، به ویژه در مناطق Sine-Saloum (در میان Serer1) و Casamance (در میان Diolas). در گامبیا نیز انجام می شود.

یک ورزش تماسی، کشتی سنگالی شامل بوکس نیز می شود، از این رو به آن "کشتی با ضربه زدن" می گویند. کشتی گیر می تواند هم ضربه بزند و هم برای شکست دادن حریف به کلینچ متوسل شود.

علاوه بر بعد ورزشی آن، یک بعد فرهنگی و فولکلور (باک) را نیز در خود جای داده است که سنت فرهنگی سنگال را از طریق رویدادها اجرا می کند.

کشتی سنگالی که در اصل یک ورزش آماتور بود، به یک ورزش حرفه ای تبدیل شده است که ورزشکاران و تماشاگران جوان بیشتری را به خود جذب می کند. حق الزحمه کشتی گیران به ده ها میلیون FCFA (صدها هزار یورو) می رسد. کشتی گیران در اصطبل گروه بندی می شوند و به فدراسیون (کمیته ملی مدیریت کشتی که معمولاً CNG نامیده می شود) که بدنه مدیریتی این ورزش است، پایبند هستند.

فراتر از بعد ورزشی خود، کشتی سنگالی یا کشتی با ضربات دارای بعد فرهنگی و فولکلور است.7 کشتی گیران اغلب سعی می کنند با پوشیدن گریز یا با اتخاذ یک راه رفتن خاص هنگام ورود به میدان، حریف خود را بترسانند. دستمزد کشتی گیران به ده ها میلیون فرانک سی اف ای می رسد. کشتی گیران در اصطبل دسته بندی شدند و به کمیته ملی مدیریت کشتی ملحق شدند.

آیین

«شیر دروغین» قبل از مبارزه

این مبارزه با بسیاری از آیین‌های عرفانی که آهنگ‌های دلاوری فراوانی است که قرار است کشتی‌گیران را برانگیخت. همه اینها قبل از هر دعوا مراسمی برای دفع بدشانسی برگزار می کند. فراتر از آمادگی جسمانی مبر (کلمه ولوف که کشتی گیران را مشخص می کند)، صفوف ماربوت ها که ورزشکاران را در میدان مسابقه همراهی می کنند، می آیند تا دعاهای نجات را متبلور کنند که قرار است به شاگرد او که گریس (طلسم) می پوشد، پیروزی بدهد. و همچنین حمام های آیینی. قبل از هر رویارویی، بِرکات به باک می پردازد) که عبارت است از آواز خواندن مهارت های او به منظور ترساندن حریف و اغوای مخاطبان خود با رقصیدن با ریتم تم تام. آهنگ‌هایی که توسط گروه‌های انتصابی و گیلاس‌های مورلو خوانده می‌شوند، که سپس «نداوراببین» نامیده می‌شوند.

همچنین لازم است که شیوه های سنتی اشکال مختلف تاریخی کشتی سنگال را از تمرین مدرن آن که «کشتی آفریقایی» نیز نامیده می شود، به وضوح تشخیص دهیم. دومی ناشی از تلاشی برای اتحاد است که به گروه‌های قومی مختلف اجازه می‌دهد با یک سبک واحد با یکدیگر ملاقات کنند. این سبک از ترکیب برای بازی های فرانسوی (نیس، اوایل سپتامبر 2013) انتخاب شده است. این سبک جدید همچنین شامل یک آیین خاص است. نه این ایجاد یک مبارزه مدرن، و نه تشریفات اتخاذ شده با اشکال سنتی تمرین مخالف نیستند. این یک هماهنگی جدید است که با کمک CONFEJES که چاپ دو اثر هماهنگ شده توسط فردریک روبیو را تضمین کرد. یکی به سبک های مختلف کشتی و کشتی گیران مختلفی می پردازد که کار را برای اولین مجموعه داده ها در مورد مبارزات آفریقایی رهبری کردند. دیگری نتیجه ای است که اجازه می دهد پایه های سبکی از ترکیب را پی ریزی کنیم که اجازه می دهد این تمرین را برای همه زنان و مردان و کودکان همه ملت ها باز کند.

مقررات بسیار سخت و پیچیده است. توسط سه داور اعمال می شود.

یک مبارزه دو بار ده دقیقه طول می کشد و ممکن است شامل اکستنشن 10 باشد. کشتی گیران با دست خالی و بدون هیچ محافظی می جنگند11.