پارہ ٣٠ - تفسیر ابن کثیراردو ت

Tafsir Ibn Kathir (Tafseer ibne Kaseer): Tafsir betekent uitleg van de Koran. De beste manier om een ​​koranvers uit te leggen, is door het eerst te ondersteunen met verschillende andere gerelateerde koranverzen. Naderhand wordt Hadith gebruikt om een ​​dergelijke verklaring of Tafsir te versterken. Het vinden, verzamelen en presenteren van de gerelateerde Koranverzen en Hadith is een van de beste banen die door Imam Ibn Kathir werd bereikt.

Tafsir al-Qur'an al-Azim, in de volksmond Tafsir ibn Kathir is een klassieke soennitische islam tafsir (commentaar op de koran) door Ibn Kathir. Het wordt beschouwd als een samenvatting van de eerdere Tafsir al-Tabari. Het is vooral populair omdat het de hadith gebruikt om elk vers en hoofdstuk van de koran uit te leggen. Het is in vele talen vertaald, waaronder Engels, Bengaals en Urdu.

Ibn Kathīr (ابن كثير) was een zeer invloedrijke historicus, exegeet en geleerde tijdens het Mamluk-tijdperk in Syrië. Als expert op het gebied van tafsir (koranexegese) en faqīh (jurisprudentie) schreef hij verschillende boeken, waaronder een veertiendelige universele geschiedenis.

Ibn Kathir (Kasir / Kaseer) schreef een beroemd commentaar op de Koran genaamd Tafseer al-Qurʾān al-ʿAẓeem dat bepaalde hadith (hadiths), of uitspraken van Mohammed, en uitspraken van de sahaba met verzen van de Quran, in uitleg en vermeed het gebruik van Isra'iliyyats. Veel soennitische moslims beschouwen zijn commentaar als het beste na Tafsir al-Tabari en het staat hoog aangeschreven, vooral onder de salafistische denkrichting. Hoewel Ibn Kathir beweerde te vertrouwen op at-Tabari, introduceerde hij nieuwe methoden en verschilt hij qua inhoud, in een poging om de islam te zuiveren van wat hij evalueert als Isra'iliyyat. Zijn vermoeden over Isra'iliyyat was mogelijk afkomstig van Ibn Taimiyya's invloed, die sindsdien veel van de exegetische traditie negeerde.

De Egyptische geleerde Ahmad Muhammad Shakir bewerkte Ibn Kathirs Tafsir (Tafseer) als ʿUmdat at-Tafsīr in vijf delen, gepubliceerd in 1956-1958.

Zijn tafsir kreeg in de moderne tijd een grote populariteit, vooral onder westerse moslims, waarschijnlijk vanwege zijn directe benadering, maar ook vanwege het gebrek aan alternatieve vertalingen van traditionele tafsirs.

Faḍāʾil al-Qurʾān / Fazail e Quran (فضائل القرآن) was bedoeld als een bijlage bij de Tafsir. Het is een korte tekstuele geschiedenis van de Kuran (Koran) en zijn verzameling na de dood van Hazrat Muhammad (PBUH).

Hadith

Al-Jāmi (الجامع) is een grote verzameling hadith (hadis) -teksten bedoeld voor encyclopedisch gebruik. Het is een alfabetische lijst van de metgezellen van de profeet en de uitspraken die ze allemaal hebben doorgegeven, waardoor de gezagsketen voor elke hadith (hades) werd gereconstrueerd.

Al-Baa'ith al-Hatheeth is een verkorting van de Muqaddimah door Ibn al-Salah in hadith-terminologie

At-Takmil fi Ma'rifat Ath-Thiqat wa Ad-Du'afa wal Majdhil die Ibn Kathir verzamelde uit de boeken van zijn twee Shaykhs Al-Mizzi en Adh-Dhahabi; Al-Kamal en Mizan Al-Ftiddl. Hij voegde verschillende voordelen toe met betrekking tot het onderwerp Al-Jarh en At-Ta'dil.

Ibn Kathir schreef referenties voor de ahadith van Adillat At-Tanbih, van de Shafi'i-school van fiqh