Ibn Rushd's filosofie

Biografie, filosofie, werken en leven van Ibn Rushd

Ibn Rushd (Arabisch: ابن رشد; Arabisch volledige naam: أبو الوليد محمد ابن احمد ابن رشد. Abu Al-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Rusyd; 1126 - 11 december 1198), vaak opgeleid als Averroes, was een filosoof en denkers uit Al-Andalus die schreven op het gebied van wetenschappelijke disciplines, waaronder filosofie, geloofsbelijdenis of islamitische theologie, geneeskunde, astronomie, natuurkunde, islamitische fiqh of recht, en taalkunde.

Zijn filosofische werken omvatten vele interpretaties, parafrases en samenvattingen van de werken van Aristoteles, waardoor hij de westerse wereld noemde als "The Interpreter" (Engels: The Commentator). Ibn Rushd diende ook zijn leven als rechter en paleisarts voor het kalifaat van Muwahhidun.

Ibn Rushd werd geboren in Cordova in een familie die beroemde rechters baarde; zijn grootvader was qadhi al-qudhat (hoofdrechter) en beroemde jurist in de stad.

In 1169 ontmoette hij kalief Abu Yaqub Yusuf, die onder de indruk was van de kennis van Ibn Rushd. De kalief ondersteunde later Ibn Rushd en veel van Ibn Rushd's werken waren de projecten die hij in opdracht had gegeven. Ibn Rushd diende ook meerdere keren als rechter in Sevilla en Cordoba. In 1182 werd hij benoemd tot paleisarts en hoofdrechter in Cordova.

Na de dood van Abu Yusuf in 1184 had hij nog steeds goede betrekkingen met het paleis, tot 1195 toen hij werd beschuldigd van verschillende politieke motieven. Het hof oordeelde toen dat zijn leer ketters was en Ibn Rushd werd verbannen naar Lucena. Na enkele jaren in ballingschap riep het paleis hem terug in dienst, maar het duurde niet lang omdat Ibn Rushd stierf.

Ibn Rushd was een voorstander van de filosofische leer van Aristoteles (Aristotelianism). Hij probeerde de filosofie van de islamitische wereld terug te brengen naar de oorspronkelijke leer van Aristoteles. Hij bekritiseerde de stijl van het neoplatonisme die te vinden is in de filosofieën van eerdere islamitische denkers zoals Al-Farabi en Ibn Sina, die hij beschouwde als afwijkend van de filosofie van Aristoteles. Hij verdedigde de filosofische activiteiten van de kritiek van de Ash'ari-geleerden zoals Al-Ghazali.

Ibn Rushd beweert dat in de islam de rechtsfilosofie is toegestaan, het kan zelfs verplicht zijn voor bepaalde kringen. Hij is ook van mening dat de tekst van de Koran en Hadith impliciet of figuurlijk kan worden geïnterpreteerd als de tekst de door rede en filosofie gevonden conclusies lijkt tegen te spreken.

Op het gebied van fiqh schreef hij Bidayatul Mujtahid, waarin de verschillen tussen scholen in de islamitische wet worden besproken. In de geneeskunde produceerde hij nieuwe ideeën over de functie van het netvlies in het gezichtsvermogen, de oorzaken van een beroerte en de symptomen van de ziekte van Parkinson, en schreef een boek dat later zou worden vertaald in een standaardboek in Europa.

Ibn Rushds ​​invloed op de westerse wereld was veel groter dan de islamitische wereld. Ibn Rushd schreef vele interpretaties van de werken van Aristoteles, die later werden vertaald in het Hebreeuws en Latijn en in Europa werden verspreid.

De vertaling van de werken van Ibn Rushd bracht West-Europese denkers ertoe om de werken van Aristoteles en andere Griekse denkers opnieuw te onderzoeken, na lang te zijn genegeerd sinds de val van het Romeinse rijk.

De meningen van Ibn Rushd veroorzaakten ook controverse in de Latijns-christelijke wereld en inspireerden een filosofische beweging die Averroism wordt genoemd. Een van zijn controversiële doctrines in de westerse wereld is een theorie genaamd "eenheid van intellect" (unitas intellectus in het Latijn), die stelt dat alle mensen samen één intellect of "intellect" hebben. Desondanks bleef het averroïsme volgers in de westerse wereld tot de 16e eeuw.