Filozofia Ibn Rushda

Biografia, filozofia, dzieła i życie Ibn Rushda

Ibn Rushd (arab. ابن رشد; arabski pełna nazwa: أبو الوليد محمد ابن احمد ابن رشد. Abu Al-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Rusyd; 1126 - 11 grudnia 1198), często szkolony jako Awerroes, był filozofem i myśliciele z Al-Andalus, którzy pisali w dziedzinie dyscyplin naukowych, w tym filozofii, wiary lub teologii islamskiej, medycyny, astronomii, fizyki, islamskiej fiqh lub prawa oraz językoznawstwa.

Jego prace filozoficzne obejmowały wiele interpretacji, parafraz i streszczeń dzieł Arystotelesa, co spowodowało, że nazwał świat zachodni „Interpretatorem” (język angielski: Komentator). Ibn Rushd służył również swojemu życiu jako sędzia i lekarz pałacowy dla kalifatu Muwahhidun.

Ibn Rushd urodził się w Kordowie w rodzinie, która urodziła słynnych sędziów; jego dziadkiem był qadhi al-qudhat (główny sędzia) i słynny prawnik w mieście.

W 1169 roku spotkał kalifa Abu Yaquba Yusufa, który był pod wrażeniem wiedzy Ibn Rushda. Kalif kibicował później Ibnowi Rushdowi, a wiele dzieł Ibn Rushda to projekty, które zlecił. Ibn Rushd również kilkakrotnie był sędzią w Sewilli i Kordobie. W 1182 r. Został mianowany lekarzem pałacowym i głównym sędzią w Kordowie.

Po śmierci Abu Yusufa w 1184 r. Pozostawał w dobrych stosunkach z pałacem, do 1195 r., Kiedy to został oskarżony o różne motywy polityczne. Sąd orzekł następnie, że jego nauki były heretyckie, a Ibn Rushd został zesłany na Lucenę. Po kilku latach wygnania pałac wezwał go z powrotem na służbę, ale nie trwało to długo, ponieważ zmarł Ibn Rushd.

Ibn Rushd był zwolennikiem nauk filozoficznych Arystotelesa (arystotelizmu). Próbował przywrócić filozofię świata islamskiego do oryginalnych nauk Arystotelesa. Skrytykował styl neoplatonizmu znaleziony w filozofiach poprzednich myślicieli islamskich, takich jak Al-Farabi i Ibn Sina, które uważał za odbiegające od filozofii Arystotelesa. Bronił filozoficznych działań krytyki podjętej przez uczonych Ash'ari, takich jak Al-Ghazali.

Ibn Rushd argumentuje, że w islamie filozofia prawa jest dopuszczalna, może nawet być obowiązkowa w niektórych kręgach. Uważa również, że tekst Koranu i hadisów może być interpretowany w sposób dorozumiany lub przenośny, jeżeli wydaje się, że przeczy on wnioskom wynikającym z rozumu i filozofii.

W dziedzinie fiqh napisał Bidayatul Mujtahid, który omawia różnice między szkołami w prawie islamskim. W medycynie opracował nowe pomysły na temat funkcji siatkówki w widzeniu, przyczyn udaru mózgu i objawów choroby Parkinsona oraz napisał książkę, która później zostanie przetłumaczona na standardowy podręcznik w Europie.

Wpływ Ibn Rushda na świat zachodni był znacznie większy niż świat islamski. Ibn Rushd napisał wiele interpretacji dzieł Arystotelesa, które później przetłumaczono na hebrajski i łacinę i rozpowszechniono w Europie.

Tłumaczenie prac Ibn Rushda skłoniło zachodnioeuropejskich myślicieli do ponownego zbadania dzieł Arystotelesa i innych myślicieli greckich, po tym jak zostali zignorowani przez długi czas od upadku imperium rzymskiego.

Opinie Ibn Rushda wywołały również kontrowersje w świecie chrześcijańsko-łacińskim i zainspirowały ruch filozoficzny zwany awerroizmem. Jedną z jego kontrowersyjnych doktryn w świecie zachodnim jest teoria zwana „jednością intelektu” (unitas intellectus po łacinie), która stwierdza, że ​​wszyscy ludzie razem mają jeden intelekt lub „intelekt”. Mimo to awerroizm miał zwolenników w świecie zachodnim aż do XVI wieku.