ايام العرب في الجاهلية

Zastosowanie dni Arabów w epoce przedislamskiej dostarcza ciekawych historii z literatury arabskiej, które opowiadają o wydarzeniach Arabów przed islamem, z których można skorzystać i poznać dni Arabów w epoce przedislamskiej i najważniejsze wydarzenia, które miały miejsce wśród Arabów

Zastosowanie dni Arabów w epoce przedislamskiej zawiera najważniejsze wiersze, które zostały powiedziane w faktach

I wiersze Al-Zira Salema i Antary bin Szaddada

Nasza aplikacja dostarcza wielu ciekawych historii z literatury arabskiej i ich przygód przed islamem

Jeśli szukasz radości i śmiechu, znajdziesz je w realistycznych anegdotach w naszej aplikacji

W zastosowaniu dni Arabów w epoce przedislamskiej przedstawiamy wam realistyczne historie, które miały miejsce w czasach Arabów w przeszłości

Nasza aplikacja zawiera historie z przedislamskiej historii arabskiej

Zastosowanie dni Arabów w ignorancji zawiera informacje o niektórych faktach Arabów przed islamem

Dzięki naszej aplikacji możesz cieszyć się historiami z czasów arabskich w epoce przedislamskiej i udostępniać te historie za pośrednictwem mediów społecznościowych, Facebooka, Instagrama, Snapchata i wszystkich mediów społecznościowych oraz udostępniać je znajomym.

Termin dni arabskie odnosi się do incydentów wojennych, które miały miejsce między plemionami arabskimi lub między plemionami arabskimi a sąsiednimi krajami. I większość tych dni przypadała na Jahiliyyah ze względu na dominację sekciarstwa plemiennego w tamtym czasie i brak państwa, które jednoczy plemiona arabskie, a grupa z nich wybuchła w islamie.

Motywami tamtych dni był głównie fanatyzm plemienny, ponieważ każde plemię było niezależną jednostką, a rywalizacja między plemionami o zasoby wodne i pastwiska była jedną z najważniejszych przyczyn tych wojen. Być może wojna wybuchła w wyniku napadu na sąsiada plemienia lub naruszenia jego ochrony.

Jeśli jedno z dwóch walczących plemion zginęło więcej niż liczba zabitych przez drugie plemię, incydenty między nimi odnawiały się, szukając zemsty za zabitych.Dni plemienne trwały przez całą erę przedislamską.

Motywem tych wojen może być spór o przywództwo i honor lub chęć państwa lub plemienia do rozszerzenia swojej władzy na sąsiednie plemiona lub podobne przyczyny konfliktów. I wiele z tych dni wybuchało z trywialnych powodów, które nie wymagały rozlewu krwi, na przykład jeden z synów jednego plemienia zaatakował człowieka z innego plemienia, więc każdy z nich szukał schronienia w swoim plemieniu i wybuchła wojna między dwoma plemionami . Plemię jest zobowiązane do wspierania swoich synów, niezależnie od tego, czy są niesprawiedliwi, czy uciskani, iz tego powodu każdy mały konflikt szybko przeradza się w konflikt plemienny na dużą skalę.

W większości przypadków incydenty przybierały formę nagłych nalotów. Jeśli plemię zostało zaskoczone przez inne plemię, które je najechało, wtedy bydło zostało schwytane, kobiety wzięte do niewoli, mężczyźni zostali schwytani lub niektórzy z nich zostali zabici. Jednak plemię najeźdźców było niechętne do przelewania krwi w jak największym stopniu i wolało niewolę od zabijania, ponieważ jeniec był wykupiony przez swój lud, więc plemię najeźdźców cieszyło się łupem bydła, podczas gdy zabijanie narażało plemię na szukanie zemsty. Dlatego liczba ofiar śmiertelnych w tamtych czasach była niewielka.

Jednak w czasach Arabów przelano dużo krwi, a incydenty miały miejsce w kolejnych dniach, jak na przykład wojna Al-Basous oraz wojna Dahis i Al-Ghabraa.

Plemię agresorów czyhało na plemię agresorów, dopóki nie miało okazji go najechać i zażądać zemsty. Plemienne zwyczaje wymagały, aby plemię, którego ludzie zginęli, pomściło go, bez względu na to, jak długo to trwało, w przeciwnym razie byłoby to zhańbione na zawsze. Czasami plemię było przekonywane do przyjęcia pieniędzy za krew za swoich zmarłych, aby uniknąć rozlewu krwi, jak to miało miejsce podczas wojny w Dahis i Al-Ghabraa.

Podbój był jedną z cech, z których plemiona były dumne w epoce przedislamskiej, ponieważ był dowodem siły, odwagi i oporu plemienia, ale jednocześnie był życiową koniecznością narzuconą przez warunki życia Arabów i ich środowisko, które było wygłodniałe z nagród.