Pendidikan Kewarganegaraan

محدوده مشکل آموزش شهروندی را مطالعه کنید.

به طور سیستماتیک در مورد مسأله آموزش شهروندی بحث و بحث می کند و در مورد مطالب آن در مورد آموزش شهروندی بحث می کند

آموزش مدنی موضوعی است که بر شکل گیری دانش و نگرش نسبت به رفتار شخصی و رفتاری دانش آموزان تمرکز دارد. دانش آموزان از زمینه های مختلف، هر دو مذهبی، اجتماعی فرهنگی، زبان، سن و قومیت آمده است. در نظر گرفته شده است که شهروندان اندونزی تبدیل به هوشمند، ماهر، خلاق و نوآورانه و دارای شخصیت متمایز به عنوان یک کشور اندونزی بر اساس ارزش های Pancasila و قانون اساسی 1945.

در قانون اساسی 1945 مقررات آموزش ملی با توجه به بند 3 و بند 5 ماده 31 تنظیم می شود. پاراگراف 3 می نویسد: "دولت به دنبال یک نظام آموزش ملی است که موجب تقویت ایمان و تقوا و شخصیت نجیب به منظور آموزش زندگی ملت می شود، که توسط قانون تنظیم می شود " در بند 5، «دولت با پیشرفت و رفاه بشریت، با حمایت از ارزشهای دینی و اتحاد ملی، پیشرفت های علمی و تکنولوژیک را انجام می دهد».

طبق ماده 39 قانون شماره 22 در سال 1999 در مورد سیستم آموزش ملی در Cholisin (2001: 1) که "آموزش شهروندی یک موضوع است که دانش و توانایی های اولیه روابط شهروندان را با دولت فراهم می کند تا شهروندی شود که می تواند توسط ملت و دولت متکی باشد".

با توجه به تیم مدیریت عمومی مدیریت آموزش ابتدایی و متوسطه (2006: 11)، آموزش شهروندی یک رشته مطالعات علمی و برنامه های آموزشی در مدارس است و به عنوان وسیله اصلی و جوهره آموزش دموکراتیک در اندونزی از طریق:

1) اطلاعات شهری این قدرت هوش و استدلال شهروندان در ابعاد معنوی، عقلی، احساسی و اجتماعی است.

2) مسئولیت مدنی این آگاهی از حقوق و تعهدات به عنوان شهروندان مسئول مسئولیت دارد.

3) مشارکت مدنی این است که توانایی مشارکت شهروندان بر اساس مسئولیت های خود، به صورت فردی، اجتماعی و به عنوان رهبران آینده است. به نظر S. Sumarsono (2002: 6) "آموزش شهروندی یک تلاش برای تجهیز دانش آموزان به توانایی های اولیه در رابطه با روابط بین شهروندان و دولت و همچنین آموزش ابتدایی برای دفاع از کشور، تبدیل شدن به شهروندی است که می تواند توسط ملت و دولت یونایتد جمهوری اندونزی مورد استفاده قرار گیرد "