Gilbert Syndrome Guidlines

برنامه سندرم گیلبرت برای افرادی که قبلاً مشکوک به این بیماری هستند و برای کسانی که می خواهند بدانند چگونه با این بیماری زندگی کنند ایجاد شده است.

این یک توصیف ساده و قابل درک از چیستی این سندرم و توصیه هایی برای تشخیص GS است.

توجه!

برنامه یک مرجع است و جایگزین قرار ملاقات با پزشک نمی شود! قبل از مصرف هر محصول یا آماده سازی ارائه شده در برنامه، حتما با پزشک خود مشورت کنید!

بخش - در مورد سندرم گیلبرت

صفحه اول پاسخ هایی را به رایج ترین سؤالات در مورد SF ارائه می دهد و فهرستی از عوامل تحریک کننده تظاهرات سندرم را ارائه می دهد. باید تا حد امکان از این عوامل در زندگی پرهیز کرد و تاثیر آن ها را کاهش داد.

بخش محصولات مفید و مضر

این بخش شامل لیستی از محصولات - القاء کننده ها و مهار کننده های آنزیم گلوکورونیل ترانسفراز است که مسئول پردازش بیلی روبین در کبد است.

استفاده از غذاهای القا کننده در رژیم غذایی روزانه و به عنوان مکمل های غذایی به کاهش سطح بیلی روبین در خون کمک می کند.

مهارکننده های گلوکورونیل ترانسفراز مواد و محصولاتی هستند که فعالیت این آنزیم را مختل می کنند. به دلیل فعالیت کم آنزیم، بیلی روبین به طور کامل در کبد پردازش نمی شود، به این معنی که سطح آن در خون افزایش می یابد.

استفاده از این محصولات توصیه یا توصیه نمی شود اما در مقادیر کم.

بخش پیوندهای مفید

این بخش پیوندهایی به منابع و بحث های مفید مختلف مرتبط با سندرم گیلبرت ارائه می دهد. از طریق این پیوندها، چیزهای زیادی در مورد تغذیه و رژیم روزانه با SF خواهید آموخت، مکمل های غذایی و داروهایی که به شما کمک می کنند احساس بهتری داشته باشید و تأثیر بیلی روبین بالا بر بدن را کاهش دهید.

برای مرجع:

سندرم گیلبرت که به عنوان هیپربیلی روبینمی ژنتیکی نیز شناخته می شود، یک بیماری ارثی است که با اختلال در پردازش و دفع بیلی روبین از بدن همراه است. بیلی روبین یک رنگدانه زرد رنگ است که در نتیجه تجزیه گلبول های قرمز خون ایجاد می شود. به طور معمول، بیلی روبین توسط کبد پردازش می شود و از طریق صفرا از بدن دفع می شود.

در افراد مبتلا به سندرم گیلبرت، کاهش فعالیت آنزیم ها (UDP-glucuronyltransferases) که مسئول اتصال بیلی روبین به گلوکورونیک اسید هستند، وجود دارد که پردازش و دفع آن را دشوار می کند. در نتیجه سطح بیلی روبین خون افزایش می یابد که می تواند منجر به علائمی مانند زردی (تغییر رنگ زرد پوست و چشم)، خستگی، حالت تهوع و تحریک پذیری شود.

سندرم گیلبرت یک بیماری نسبتا شایع است. تخمین زده می شود که ممکن است در حدود 5-10٪ از جمعیت رخ دهد.