GENEALOGY

نیچه ادعا می کند که پس از خواندن کتاب دوستش پل ری به نام «منشاء احساسات اخلاقی» (1877)، جایی که او «فرضیه های تبارشناسی» مطرح شده در آنجا را رضایت بخش نمی دانست، الهام گرفت تا «فرضیه های» خود را در مورد ریشه های اخلاق منتشر کند. .

نیچه به این نتیجه رسید که «اصول اخلاقی نیاز به نقد دارد» و «ارزش خود این ارزش ها باید زیر سؤال رود». به جای توصیفی فرضی به شیوه ری، که نیچه او را به عنوان یک «روانشناس انگلیسی» توصیف می کند، نیچه برای رسیدن به این هدف، تاریخچه ای از اخلاق ارائه می دهد.

نیچه در «رساله اول» خود استدلال می‌کند که ریشه‌های دو مفهوم متضاد «خوب/شر» و «خوب/بد» کاملاً متفاوت است و مفهوم «خوب» خود به معنای دو ایده متضاد است. در دوتایی «خوب/بد» طرز تفکر اشرافی، «خوب» مخفف اشراف و هر چیزی است که قوی و مؤید زندگی است. «بد» بر خلاف روحیه جنگجوی اشراف حاکم، صرفاً به «مشترک» یا «کم» و صفات و آرمان های مرتبط با آنها اشاره دارد (3). شکاف بین «خوب» و «شر» که نیچه از آن به عنوان «اخلاق برده» یاد می کند، «خوب» را به نقطه مقابل «خیر» اصلی اشرافی تبدیل می کند که سپس به «شر» تغییر نام می دهد.