Русская Библия Синодальный

Synodale vertaling is een gevestigde term die duidt op de vertaling van de boeken van de Heilige Schrift in het Russisch, uitgevoerd in de 19e eeuw en goedgekeurd door de Meest Heilige Regerende Synode voor thuislezen (niet liturgisch). De eerste tekst van de synodale vertaling (alleen de vier evangeliën) werd in 1819 gepubliceerd. De volledige tekst van de synodale vertaling van de Bijbel werd in 1876 gepubliceerd.

De synodale vertaling bevat alle boeken van de Kerkslavische Elizabethaanse Bijbel: 50 boeken van het Oude Testament en 27 boeken van het Nieuwe Testament. De vertaling van 39 canonieke boeken van het Oude Testament werd uitgevoerd vanuit het Hebreeuws (Masoretische tekst) met enig verslag van de Septuaginta en de Kerkslavische tekst. Tien niet-canonieke boeken zijn vertaald uit het Grieks, maar één (het derde boek van Ezra) is vertaald uit de Latijnse Vulgaat. De vertaling van het Nieuwe Testament is gemaakt van het Griekse origineel volgens de Elzivir-editie, bekend als de Textus Receptus, rekening houdend met de gegevens van de manuscripten die toen bekend waren (voornamelijk in die gevallen waarin ze de discrepanties tussen de Kerkslavische tekst en de Textus Receptus bevestigden).