ฟิสิกส์เชิงทฤษฎี

ฟิสิกส์เชิงทฤษฎีเป็นสาขาหนึ่งของฟิสิกส์ที่ใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์และสิ่งที่เป็นนามธรรมของวัตถุและระบบทางกายภาพในการหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง อธิบาย และทำนายปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับฟิสิกส์เชิงทดลองซึ่งใช้เครื่องมือทดลองเพื่อสำรวจปรากฏการณ์เหล่านี้

ความก้าวหน้าของวิทยาศาสตร์โดยทั่วไปขึ้นอยู่กับการทำงานร่วมกันระหว่างการศึกษาเชิงทดลองและทฤษฎี ในบางกรณี ฟิสิกส์ทฤษฎียึดมาตรฐานความเข้มงวดทางคณิตศาสตร์ในขณะที่ให้น้ำหนักกับการทดลองและการสังเกตเพียงเล็กน้อย[a] ตัวอย่างเช่น ในขณะที่พัฒนาทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์กังวลกับการแปลงลอเรนซ์ซึ่งทำให้สมการของแมกซ์เวลล์ไม่แปรผัน แต่เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจการทดลองของมิเชลสัน-มอร์ลีย์เกี่ยวกับการเลื่อนลอยของโลกผ่านอีเธอร์ที่มีแสง

ในทางกลับกัน ไอน์สไตน์ได้รับรางวัลโนเบลจากการอธิบายปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริก ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นผลการทดลองที่ขาดการกำหนดเชิงทฤษฎี