Hason Geeti - হাসন গীতি সমগ্র

Dewan Ahidur Raja Chowdhury یا Dewan Hasan Raja Chowdhury (نام مستعار) (21 دسامبر 1854 - 6 دسامبر 1922) شاعر عارف و هنرمند باول بنگلادش بود. نام اصلی او اهیدور راجا بود. Sylhet کلمه Raja را رضا یا Raja می گویند یا می نویسند، بنابراین نام آنها رضا یا Raja نوشته شده است، اما در واقع کلمه راجا خواهد بود. کلمه یا نام اصلی اهیدور رجا است اما در میان مردم به حسن رجا معروف بود. مشغله های عرفانی ارتباط فوق العاده ای بین موسیقی و فلسفه در بنگلادش ایجاد کرده است. به عقیده اکثر کارشناسان، لالون شاه پیشگام اصلی است. به غیر از این، ابراهیم تشنا دودو شاه، پنج شاه، پاگلا کنایی، رادهرامان دوتا، آرکوم شاه، شیتالونگ شاه، جلال خان و بسیاری دیگر باید نام برد. اما نام مشخصه ای که بعد از پرورش از نظر فلسفی می آید حسن رجا است.

تولد و نسب

هاشان رجا در 21 دسامبر 1854 (7 پاوش 1261) در روستای تغاریه لاکشمانچاری (لاکشمنشری) پارگانه در سواحل رودخانه سورما در نزدیکی شهر سونامگنج ناحیه سیلت به دنیا آمد. هشان رجا فرزند یک خانواده زمیندار است. پدرش دوان علی راجا چاودوری یک زمیندار برجسته بود. حسن رجا پسر سوم اوست. علی رجا در سن بلوغ با حُرمت جهان بی بی، بیوه بی فرزند عمو/عمویش امیر بخش چاودری ازدواج کرد. هاشان رجا در شکم حورمت بی بی به دنیا آمد. پدر هاشان، دوان علی راجا، او را به نام خود اهیدور راجا نامید که توسط برادر زیبا و خوش تیپش دوان اوبدور راجا پیشنهاد شد.

اجداد حسن رجا هندو بودند. یکی از آنها Virendrachandra Sinhadev به اسلام گروید بابو روی Chowdhury. آیودیا خانه اجدادی حسن رجا بود. قبل از آمدن به Sylhet، آنها ساکن روستای Kagdi در منطقه Jessore در جنوب بنگال بودند. در اواخر قرن شانزدهم، جدش ویجی سینگ در روستای کوناورا در بیسوانات تانا در ناحیه سیلهت ساکن شد، بعداً ویجی سینگ روستای کونائورا را ترک کرد و روستای دیگری را در همان منطقه تأسیس کرد و با اضافه کردن بخش اول آن را نامگذاری کرد. نام رامچاندرا سینگادوا، زاده قبیله خود، به نام "رام" رامپاشا انجام داد.

پیگیری های موسیقی

تفکر هاچان راجا را می توان در آهنگ های او یافت. شمارش دقیقی از تعداد آهنگ های او در دسترس نیست. 206 آهنگ او در کتاب «هاچان اوداس» گردآوری شده است. به غیر از این ترانه های دیگری نیز در مجلات مختلف از جمله «حسن راجر تن پوروش» و «الاصلاح» منتشر شده است. گفته می شود که نوادگان هاچان راجا دست نوشته هایی از ترانه های او دارند. می توان حدس زد که بسیاری از ترانه های او هنوز در کام مردم سیلت سونامگنج است، برخی از آهنگ ها با گذشت زمان از بین رفته اند. کتاب دیگری از هاچان که در منظوم به نام «شاخین بهار» نوشته شده است، موضوع بحث است - «قضاوت طبیعت با نگاه کردن به شکل زنان، اسب‌ها و پرندگان» (لوکساهیتیا پاتریکا، ژوئیه-دسامبر 1979. سید مرتضی علی، «شاعر اسرارآمیز» حسن رجاء). کتاب دیگری از او به نام «هاچان بهار» چندی پیش کشف شد. برخی دیگر از آهنگ های هندی هاشان راجا نیز یافت می شود.

ترانه‌های هاچان بر اساس مضمون چاک‌بندها از آهنگ‌های عرفانی ساخته شده‌اند. دلبستگی به خدا، ناپایداری زندگی دنیوی و ناتوانی عاشقان در عبادت عمدتاً در ترانه های او منعکس شده است. در جایی خود را فردی بی خدا می داند و همچنین می گویند بادبادکی است که به دستان کنترل کننده نامرئی بسته شده است.

معلوم نیست هشان رجا پیرو کدام مسیر بوده است. در پاداوالی او خبری از گورو نیست. برخی می گویند او از قدیس های فرقه چشتیه بود. اگرچه تصوف الهام گرفته و بر موسیقی و فلسفه او تأثیر گذاشته است، اما او ممکن است کاملاً به این ایده اعتقاد نداشته باشد. او گاهی خود را «باولا» یا «باول» می‌خواند. با این حال، اگرچه او به باول ها تعلق داشت، اما خودش یک باول رسمی نبود. بسیاری بر این باورند که مسیر سادانای او با ترکیب صوفیمات با لوکایات مورمیدهارا بومی و افکار خود ساخته شده است. می توان گفت که یک تأثیر سادانا-فلسفی در پس موسیقی او نهفته است.

مرگ

هاشان رجا در 7 دسامبر 1922 درگذشت. آرامگاه او در گورستان خانوادگی به نام گزی درگه زیر نظر شهرداری سونامگنج است.

منبع: ویکی پدیا