Hindenburg 3DA

“หน้าต่างเสมือนสู่อดีต”

ระบายสีตามจินตนาการเล็กน้อย แต่ยังคงรายละเอียดและการสร้าง 3D ของแท้ของเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยสร้างมา

LZ -129 Hindenburg เป็นเรือเหาะบรรทุกผู้โดยสารเชิงพาณิชย์ขนาดใหญ่ของเยอรมัน ออกแบบและสร้างโดย Zeppelin Company ในเมืองฟรีดริชส์ฮาเฟิน การก่อสร้างจริงที่สร้างจากคานดูราลูมินเริ่มขึ้นในปี 1931 และหลังจากสร้างเสร็จ LZ-129 มีความยาว 804 ฟุต (245 ม.) มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 135 ฟุต (41 ม.) และความจุก๊าซทั้งหมด 7 062 000 ft3 (200 000m3) ของไฮโดรเจน เรือลำนี้มีชื่อว่า Hindenburg ตามชื่อ Paul von Hindenburg ประธานาธิบดีแห่งเยอรมนี และจนถึงปัจจุบันยังคงเป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยบินมา

เที่ยวบินแรกของเรือเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2479 โดยมี Dr. Hugo Eckener ผู้บุกเบิกเรือเหาะเป็นผู้บัญชาการ หลังจากช่วงเวลาของเที่ยวบินโฆษณาชวนเชื่อสำหรับรัฐบาล เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2479 LZ-129 ได้เริ่มให้บริการ ซึ่งเดิมสร้างขึ้นสำหรับการข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกตามปกติระหว่างเยอรมนีและสหรัฐอเมริกา ในตอนท้ายของปี 1936 ฮินเดนเบิร์กได้ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกไปแล้ว 34 ครั้ง และฤดูกาลที่ประสบความสำเร็จนี้ดูเหมือนจะบ่งบอกว่าบริการทางอากาศข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกปกติมาถึงแล้ว แต่การบินครั้งแรกในอเมริกาเหนือในปี 2480 ภายใต้การบังคับบัญชาของกัปตันแม็กซ์ พรัสส์กลับกลายเป็นหายนะ เรือเหาะออกช้ากว่ากำหนดไม่กี่ชั่วโมง และการลงจอดในวันพฤหัสบดีที่ 6 พฤษภาคม 2480 ในเลกเฮิร์สต์มีความซับซ้อนจากพายุฝนฟ้าคะนอง ไม่กี่นาทีหลังจากจุดลงจอด เปลวเพลิงภายนอกชุดแรกก็ปรากฏขึ้น ไฟลุกลามอย่างรวดเร็วและเผาผลาญเรือในเวลาไม่ถึงนาที Hindenburg ออกจากแฟรงค์เฟิร์ตพร้อมกับวิญญาณ 97 คนบนเรือ 62 คนรอดชีวิตจากอุบัติเหตุที่ Lakehurst แม้ว่าหลายคนได้รับบาดเจ็บ ผู้โดยสาร 13 คนจากทั้งหมด 36 คน และลูกเรือ 22 คนจากทั้งหมด 61 คน รวมทั้งเจ้าหน้าที่อาวุโสที่สุดบนกระดาน - กัปตันเอิร์นส์ เลห์มันน์ เสียชีวิตจากอุบัติเหตุครั้งนี้ พร้อมด้วยสมาชิกคนหนึ่งของกลุ่มพลเรือนลงจอด

สาเหตุที่แท้จริงของอุบัติเหตุยังไม่สามารถระบุได้ แม้ว่าจะมีสมมติฐานที่หลากหลายปรากฏขึ้น ภัยพิบัติของ Hindenburg เกิดขึ้นจากภาพยนตร์ และผู้คนนับล้านทั่วโลกได้เห็นการระเบิดครั้งใหญ่ซึ่งกินเรือและผู้โดยสารของเรือ ฟุตเทจภาพยนตร์ที่น่าทึ่งและรายงานวิทยุผู้เห็นเหตุการณ์ได้ทำลายความเชื่อมั่นของสาธารณชนและอุตสาหกรรมในเรือบิน และเป็นจุดจบของเรือบินขนาดยักษ์ที่บรรทุกผู้โดยสารมานานหลายทศวรรษ

ภายในเรือ Hindenburg ถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน - ดาดฟ้าผู้โดยสาร (สำหรับ 50 คน ในที่สุดก็มีผู้โดยสาร 72 คน) ที่อยู่ภายในตัวเรือเหาะ พื้นที่ลูกเรือ และรถควบคุมในเรือกอนโดลาของเรือ ภายในที่ทันสมัยด้วยเฟอร์นิเจอร์อลูมิเนียมน้ำหนักเบาได้รับการออกแบบโดย Fritz August Breuhaus และผนังตกแต่งโดย Otto Arpke พื้นที่ผู้โดยสารได้รับความร้อน ผนังและประตูของห้องโดยสารทำด้วยโฟมน้ำหนักเบาบางๆ หุ้มด้วยผ้า และแต่ละห้องโดยสารมีน้ำไหล ในช่วงฤดูกาล 1936 ห้องรับรองมีเปียโนดูราลูมิน ที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ บนเรือเหาะไฮโดรเจน แต่ห้องสาธารณะที่ได้รับความนิยมมากที่สุดบนเรือคือห้องสูบบุหรี่ มันถูกเก็บไว้ที่ความดันที่สูงขึ้นและถูกแยกออกจากส่วนที่เหลือของเรือโดยผนึกลม พื้นที่ลูกเรือบน Hindenburg ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ตามกระดูกงูพร้อมกับถังและพื้นที่จัดเก็บสินค้า กระดูกงูยังเสนอการเข้าถึงเครื่องยนต์รถยนต์และสถานีควบคุมเสริม

Hindenburg ได้รับการนำทางและควบคุมจาก Control Car ซึ่งตั้งอยู่ที่หัวเรือของเรือเหาะและแบ่งออกเป็น 3 ส่วนคือห้องควบคุมที่ด้านหน้า ห้องนำทางที่ตรงกลาง และห้องสังเกตการณ์ที่ด้านหลัง Hindenburg มีระดับความสูงในการล่องเรือปกติที่ 650 ฟุต (200 เมตร) แต่บางครั้งก็บินได้ต่ำถึง 330 ฟุต (100 เมตร) เมื่อจำเป็นต้องอยู่ใต้เมฆ สภาพอากาศเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งในการปฏิบัติการเรือเหาะและเจ้าหน้าที่ใช้เวลาอย่างมากในการเตรียมและให้คำปรึกษาเกี่ยวกับแผนที่สภาพอากาศ

ความเร็วสูงสุดของ LZ-129 อยู่ที่ 135 กม./ชม. (84 ไมล์/ชม.) แต่โดยส่วนใหญ่แล้วเครื่องยนต์ 4 ตัวของเดมเลอร์-เบนซ์ถูกใช้งานที่ความเร็วรอบ 1350 รอบต่อนาที ทำให้เรือมีความเร็วลมประมาณ 125 กม./ชม. (76 ไมล์ต่อชั่วโมง)