الجامع لأحكام القرآن للقرطبي

تفسیر Cordovan. این کتابی است که کل تفسیر قرآن را جمع آوری می کند

تفسیر Cordovan. این کتابی است که کل تفسیر قرآن و نام آن را جمع آوری کرده است (مجموعه احکام قرآن و توضیح آنچه در آن از سنت و احکام قرآن ذکر شده است). نویسنده آن امام ابوعبدالله محمد بن احمد الانصاری القرطوبی است که در سال 671 هجری قمری درگذشت. این یک تفسیر جامع از تمام آیات قرآن است اما به طور جامع بر آیات احکام قرآن کریم متمرکز است. این کتاب یکی از بهترین کتاب های تفسیر است که به احکام می پرداخت. درب آن بی نظیر است. همچنین این مجموعه یکی از مجموعه هایی است که در این هنر طبقه بندی شده است. نویسنده وی که بخاطر تفسیرها و بیشترین بهره از آنها توصیف شده بود ، تاریخ و داستانها را از او حذف کرد ، احکام قرآن را در ازای آنها اثبات کرد و مدارکی را استنباط کرد و قرائت ، متن و روش نسخ شده تفسیر را در آن ذکر کرد: پایین رفتن ، خواندن ، تجزیه و هجی های عجیب و غریب. 2. او بسیار به زبان متکی است و مرتباً به شعر عرب استناد می کند. 3. در مورد معتزله ، تقدیرگرایی ، طردکنندگان ، فلاسفه و فوق صوفیان ارائه شده است. 4- اما او اصلاً قصه ها را نقل نکرده ، بلکه به بسیاری از آنها ضربه زده است. او گاه آنچه از داستانهای عجیب اسرائیلی ناشی می شد را روایت می کرد. 5- وی آنچه را که در تفسیر و احکام بر آنها تأثیر می گذارد ، با انتساب هر یک از گفته ها به کسانی که آن را گفته اند ، از پیشینیان منتقل می کرد. 6. همچنین از نظر بسیاری از کسانی که در تفسیر مقدم بر آن بوده اند ، به ویژه از یکی از آنها در کتب احکام نقل شده است. بنابراین از ابن جریر الطبری ، ابن عطیه ، ابن العربی ، ابوبکر جساس القرطوبی و مباحث فقهی نقل شده است: این تفسیر بیشترین تلاوت مباحث فقهی و کل آنها به حساب می آید. آیه (30) با در نظر گرفتن پروردگارت به فرشتگان گفت من خلیفه ای در زمین ایجاد می كنم كه آنها در آن اجل شیطنت می كنند و خون می ریزند ، در حالی كه ما ستایش می كنیم و شما را تقدیس می كنیم و گفتید من نمی دانم چه می دانید. اگرچه القرطبی صاحبان این آموزه بود ، اما نسبت به مکتب مالکی خود متعصب نبود ، بلکه او با مدرک راه می رفت تا به آنچه فکر می کرد درست است برسد ، هر کس که آن را گفت. به عنوان مثال ، هنگام تفسیر قرآن گفت: (شب روزه برای زنان شما مجاز است) در شماره دوازدهم مباحث این آیه بعد از ذکر علمای مخالف با حکم کسی که در ماه رمضان روزانه غذا می خورد و آنچه توسط مالک گزارش شده است که او افطار می کند و باید روزه بگیرد ، می گوید: "و وقتی کسی غیر از مالک روزه را افطار نکند ، هر کس که با فراموش کردن روزه غذا بخورد ، من گفتم: این صحیح است و بر همین اساس اکثریت گفته اند." می بینید که او با آموزه خود مغایرت دارد و نسبت به دیگران عدالت می ورزد.