A Combien l’Amour revient ...

Hoeveel liefde keert terug naar oude mensen, een werk van Honoré de Balzac

Hoeveel liefde keert terug naar oude mensen, door Honoré de Balzac.

Extract :

De afgelopen acht dagen had Nucingen bijna elke dag op de entresol van de rue Neuve Saint Marc gekibbeld over de levering van zijn geliefde. Daar troonde Azië tussen de mooiste opsmuk en bereikte deze afschuwelijke fase waarin de jurken geen jurken meer zijn en nog geen lompen. De setting was in harmonie met de figuur die deze vrouw vormde, want deze winkels zijn een van de meest sinistere eigenaardigheden van Parijs. Men ziet daar de verworpenheden die de Dood daar met zijn uitgemergelde hand heeft geworpen, en men hoort dan het doodsgeretel van de tering onder een sjaal, zoals men daar de kwelling van de ellende raadt onder een met goud gelamineerde jurk. De gruwelijke debatten tussen luxe en honger zijn daar op lichte kant geschreven. We vinden er de fysionomie van een koningin onder een gevederde tulband, wier houding de afwezige figuur oproept en bijna herstelt. Het is het afschuwelijke in het mooie! De zweep van Juvenal, gezwaaid door de officiële handen van de veilingmeester, verspreidt de gepelde moffen, het verdorde bont van de belegerde Messalina's. Het is een mesthoop van bloemen waar hier en daar rozen schijnen die gisteren zijn geknipt, ooit gedragen, en waarop altijd een oude vrouw hurkt, de neef van de woekeraar, Occasion kaal, tandeloos en klaar om de inhoud te verkopen, ze is zo gewend tot het kopen van de container, de jurk zonder de vrouw of de vrouw zonder de jurk!..