A Combien l’Amour revient ...

Ile miłości wraca do starych ludzi, Honoré de Balzac.

Wyciąg :

Przez ostatnie osiem dni Nucingen prawie codziennie targował się o poród ukochanej osoby na antresoli rue Neuve Saint Marc. Tam siedząca na tronie Azja między najpiękniejszymi strojami dotarła do tej strasznej fazy, w której suknie nie są już sukienkami i nie są jeszcze szmatami. Otoczenie harmonizowało z figurą, jaką tworzyła ta kobieta, gdyż te sklepy są jedną z najbardziej złowrogich osobliwości Paryża. Widzi się tam odrzuty, które Śmierć rzuciła tam swoją wychudzoną ręką, a potem słyszy się śmiertelny rzężenie suchoty pod szalem, jak się tam odgaduje mękę nędzy pod sukienką laminowaną złotem. Okropne spory między Luksusem a Głodem są tam wypisane na lekkiej koronce. Odnajdujemy tam fizjonomię Królowej pod pierzastym turbanem, której poza przypomina i niemal odtwarza nieobecną postać. To ohyda w urodzie! Bicz Juvenala, wymachiwany oficjalnymi rękami licytatora, rozrzuca obrane mufki, zwiędłe futra oblężonych Messalinów. To kupa gnoju kwiatów, gdzie tu i ówdzie błyszczą róże ścięte wczoraj, noszone jednego dnia, na których zawsze przysiada stara kobieta, kuzynka lichwy, Czasami łysa, bezzębna i gotowa do sprzedaży zawartości, jest tak przyzwyczajona do kupienia pojemnika, sukienka bez kobiety lub kobieta bez sukienki!..