Тасбеҳ | Tasbeeh

De term tasbeeh is gebaseerd op in de Arabische wortel van sīn-bāʾ-ḥāʾ (ح-ب-س). De betekenis van het stamwoord wanneer geschreven betekent verheerlijken. 'Tasbeeh' is een onregelmatige afleiding van subhan, het eerste woord van de constitutieve zin van het eerste derde deel van de canonieke vorm (zie hieronder) van tasbeeh. Het woord betekent letterlijk, als werkwoord, "snel reizen" en, als zelfstandig naamwoord, "plichten" of "beroep". In de devotionele context verwijst tasbih echter naar Subhana Allah, dat vaak wordt gebruikt in de Koran met het voorzetsel ʿan (عَنْ), wat betekent "God is verstoken [van wat zij (polytheïsten) Hem toeschrijven]" (Al- Tawba: 31, Al-Zumar: 67 et al.). Zonder dit voorzetsel betekent het zoiets als 'Glorie zij God'.