Тасбеҳ | Tasbeeh

Termin tasbeeh pochodzi od arabskiego rdzenia sin-bāʾ-ḥāʾ (ح-ب-س). Znaczenie słowa głównego, gdy jest napisane, oznacza wychwalanie. „Tasbeeh” to nieregularne pochodzenie od subhan, które jest pierwszym słowem zdania konstytutywnego pierwszej tercji kanonicznej formy (patrz niżej) tasbeeh. Słowo to dosłownie oznacza, jako czasownik, „podróżować szybko”, a jako rzeczownik „obowiązki” lub „zawód”. Jednak w kontekście oddania tasbih odnosi się do Subhana Allah, co jest często używane w Koranie z przyimkiem ʿan (عَنْ), co oznacza „Bóg jest pozbawiony [tego, co (politeiści) Mu przypisują]” (Al- Tawba: 31, Al-Zumar: 67 i in.). Bez tego przyimka oznacza to coś w rodzaju „Chwała Bogu”.