Likuchaphalasara

De kans die een mens krijgt om enige vorm van devotionele seva uit te voeren, die alleen in de menselijke vorm kan worden gebruikt, is zeer zeldzaam en eminent in de wereld van vandaag. Alleen deze gelegenheid is niet voldoende, maar deze moet dan worden benut door seva (Nishkaama karma) uit te voeren volgens de regels en voorschriften (Vidhi Nishedha) zoals voorgeschreven in de shastra's, met de juiste kennis (wetende dat ik de dienaar van de Heer ben voor eeuwig ) en overgegeven houding; ongemotiveerd (ahaituki) en ononderbroken (avyavahita) om het uiteindelijke doel van het leven te bereiken.

Zoals Krishna in hoofdstuk 2.40 van de Bhagavad-Gita zegt: "svalpam apyasya dharmasya traayate mahato bhayaat", als iemand zelfs maar spirituele activiteiten verricht met een Nishkaama karma-mentaliteit, zou hij beschermd zijn tegen het grootste gevaar. Hier is de mentaliteit buitengewoon belangrijk en wordt door Heer Krishna keer op keer benadrukt in de Bhagavad-Gita; De geest kan onze beste vriend of onze ergste vijand zijn Bhagavad-Gita hoofdstuk 6.6 "bandhur ātmātmanas tasya"

De huidige generatie die wordt gebombardeerd met stoffelijke vakken die op scholen worden onderwezen, dwaalt af van het verkrijgen van de echte kennis van het begrijpen van wie we werkelijk zijn, onze feitelijke constitutionele positie in dit bestaan ​​en onze relatie met de Heer.

Wanneer een mens wordt geboren, wordt hij onvrijwillig opgelegd en heeft hij recht op verplichtingen (Rna) aan drie groepen - Deva, Pitr (voorouders) en Acharyas (goeroes). Net zoals we het geloof hebben dat wanneer we onze ogen sluiten, we niets kunnen zien dat voor ons is of wanneer we op de grond stappen, we weten dat het ons gewicht zal dragen, zo moeten we hetzelfde vertrouwen hebben in de Vedische geschriften dat het ons zal beschermen en ons naar de perfecte bestemming zal leiden. God begrijpen door middel van de Vedische geschriften is de enige manier om eeuwig geluk of Moksha te bereiken. Zolang we twijfelen, zullen we niet in staat zijn vooruitgang te boeken op het spirituele pad.

Geboren in de lijn van de Likuchakula (Pejathaya), is mijn familie zelfs nog meer verplicht, ten eerste zijn Likuchakula Trivikrama Pandithacharya en zijn zoon Narayana Pandithacharya onze verre voorouders (hiriaru) en ten tweede geven hun leringen over onze Guru Madhwacharya en Heer Shri Krishna ons recht op Acharya Rna .

De toewijding en toewijding van de Pandithacharya's aan de leringen van Sriman Madhwacharya en de houding van overgave aan Guru en Heer is heel duidelijk uit hun composities van Ushaharana, Parijathaharana, Shubhodaya, Vayustuti, Sangraha Ramayana, Madhwavijaya, Krishnamaala, Manimanjari, Narasimha Stuti, Shiva Stuti en nog veel meer. Daarnaast tonen hun literaire werken hun geleerdheid in de Vedische kennis, beheersing van de Sanskriettaal en filosofische poëzievaardigheden. Aan de ene kant hebben ze kleinere ashtaka's samengesteld, zoals Ramagithyastaka, en aan de andere kant commentaren op de complexe Brahma sutra, die de diepte van hun kennis en hun reikwijdte laten zien van kinderen tot gevorderde bhakta's met de gretigheid om de boodschap van Shri Madhwacharya en Heer Narayana te verspreiden. Pandithacharya heeft in zijn Madhwavijaya geschiedenis, filosofie en literatuur gecombineerd in één epos dat griezelig is. Zoals vermeld in de Madhwavijaya Sarga 15, waren de twee geloften van Likuchakula Pandithacharyas 1. hun toewijding om een ​​leven te leiden dat zich houdt aan de instructies van Madhwacharya 2. hun toewijding om deze kennis te verspreiden onder de sathvik-zielen (jiva's). De inleidende sectie in dit boek bevat enige informatie die door geleerden over beide Pandithacharya's is verzameld.