Likuchaphalasara

โอกาสที่มนุษย์จะได้แสดงเจตจำนงการให้ข้อคิดทางวิญญาณประเภทใดก็ได้ ซึ่งจะมีประโยชน์เฉพาะในร่างมนุษย์เท่านั้น หาได้ยากมากและมีชื่อเสียงมากในโลกปัจจุบัน แค่โอกาสนี้ยังไม่พอแต่ต้องใช้ด้วยการปฏิบัติ เสวา (นิชคามากรรม) ตามกฎและข้อบังคับ (วิธิ นิชาธา) ที่กำหนดไว้ในศาตราด้วยความรู้ที่ถูกต้อง (รู้ว่าฉันเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าตลอดไป ) และทัศนคติที่ยอมจำนน; ไม่มีแรงจูงใจ (อะไฮตุกิ) และไม่ขาดตอน (อะยาวาหิตะ) เพื่อบรรลุเป้าหมายสูงสุดของชีวิต

ดังที่พระกฤษณะกล่าวไว้ใน Bhagavad-Gita บทที่ 2.40 ว่า “svalpam apyasyadharmsya traayate mahato bhayaat” หากแม้เพียงผู้เดียวทำกิจกรรมทางจิตวิญญาณด้วยความคิดเรื่องกรรมของ Nishkaama เขาจะได้รับความคุ้มครองจากอันตรายที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่นี่ความคิดมีความสำคัญอย่างยิ่งและเน้นย้ำโดยพระกฤษณะครั้งแล้วครั้งเล่าในภควัทคีตา ใจสามารถเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราหรือศัตรูที่เลวร้ายที่สุดของเรา ภควัทคีตา บทที่ 6.6 “บันดุร อาตมาตมะนัส ตัสยะ”

คนรุ่นปัจจุบันถูกรุมเร้าด้วยวิชาวัตถุที่สอนในโรงเรียนกำลังถอยห่างจากการได้รับความรู้ที่แท้จริงของความเข้าใจว่าเราเป็นใคร ตำแหน่งตามรัฐธรรมนูญที่แท้จริงของเราในการดำรงอยู่นี้ และความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า

เมื่อมนุษย์ถือกำเนิดขึ้น เขาจะถูกบังคับโดยไม่ได้ตั้งใจและมีสิทธิตามข้อผูกมัด (Rna) กับกลุ่มสามกลุ่ม ได้แก่ เทวะ ปิตร (บรรพบุรุษ) และอัจฉริย (ปรมาจารย์) ก็เหมือนกับการที่เรามีความเชื่อว่าเมื่อเราหลับตามองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าหรือเมื่อเราเหยียบพื้นดินเรารู้ว่ามันจะรับน้ำหนักของเรา เช่นเดียวกัน เราต้องมีความเชื่อเช่นเดียวกันในเรื่อง คัมภีร์เวทที่จะปกป้องเราและนำเราไปสู่จุดหมายปลายทางที่สมบูรณ์ การเข้าใจพระเจ้าผ่านคัมภีร์เวทเป็นวิธีเดียวที่จะบรรลุความสุขนิรันดร์หรือโมกษะ ตราบใดที่เรามีความสงสัย เราจะไม่สามารถก้าวหน้าในเส้นทางแห่งจิตวิญญาณได้

การเกิดในสายเลือดของ Likuchakula (Pejathaya) ครอบครัวของฉันมีภาระผูกพันมากยิ่งขึ้น ประการแรก Likuchakula Trivikrama Pandithacharya และลูกชายของเขา Narayana Pandithacharya เป็นบรรพบุรุษที่อยู่ห่างไกลของเรา (hiriaru) และประการที่สองคำสอนของพวกเขาเกี่ยวกับ Guru Madhwacharya และ Lord Shri Krishna ทำให้เราได้รับ Acharya Rna .

ความมุ่งมั่นและความทุ่มเทของ Pandithacharyas ต่อคำสอนของ Sriman Madhwacharya และทัศนคติที่ยอมจำนนต่อ Guru และ Lord เห็นได้ชัดจากองค์ประกอบของ Ushaharana, Parijathaharana, Shubhodaya, Vayustuti, Sangraha Ramayana, Madhwavijaya, Krishnamaala, Manimanjari, Narasimha Stuti, Shiva Stuti และ อีกมากมายนอกจากนี้งานวรรณกรรมของพวกเขายังแสดงให้เห็นถึงความรู้ด้านพระเวท การสั่งการในภาษาสันสกฤต และทักษะทางกวีเชิงปรัชญา ในแง่หนึ่งพวกเขาได้แต่งอัษฎางคประดิษฐ์ขนาดเล็ก เช่น รามาฆิธยาสตากะ และในอีกแง่หนึ่งเกี่ยวกับพระพรหมสูตรที่ซับซ้อน ซึ่งแสดงให้เห็นความลึกซึ้งของความรู้และขอบเขตการเข้าถึงของพวกเขาตั้งแต่เด็กไปจนถึงภักตะขั้นสูงด้วยความกระตือรือร้นที่จะเผยแพร่ข่าวสารของศรีมาธวัชระและพระนารายณ์ พระนารายณ์ Pandithacharya ใน Madhwavijaya ของเขาได้รวมเอาประวัติศาสตร์ ปรัชญา และวรรณคดีไว้ในมหากาพย์เรื่องเดียวซึ่งลึกลับ ดังที่กล่าวไว้ในมธวาวิชัยสารคาที่ 15 คำปฏิญาณของลิคุฉกุลปัณฑิถาจารย์ทั้งสองคือ1. ความมุ่งมั่นของพวกเขาที่จะดำเนินชีวิตโดยปฏิบัติตามคำแนะนำของ Madhwacharya 2. ความมุ่งมั่นของพวกเขาในการเผยแพร่ความรู้นี้ไปยังจิตวิญญาณแห่งสัทวิค (jivas) บทนำในหนังสือเล่มนี้ให้ข้อมูลบางอย่างที่รวบรวมโดยนักวิชาการทั้ง Pandithacharyas