Likuchaphalasara

Okazja, jaką ma człowiek, aby wykonać jakikolwiek rodzaj służby oddania, z której można skorzystać tylko w ludzkiej postaci, jest bardzo rzadka i wybitna w dzisiejszym świecie. Sama ta sposobność nie wystarczy, ale należy ją następnie wykorzystać, wykonując sewę (Nishkaama karma) zgodnie z zasadami i przepisami (Vidhi Nishha) przepisanymi w śastrach, z właściwą wiedzą (wiedząc, że jestem wiecznym sługą Pana). ) i postawa poddania; niezmotywowani (ahaituki) i nieprzerwani (avyavahita), aby osiągnąć ostateczny cel życia.

Jak Kryszna mówi w Bhagavad-Gicie, rozdziale 2.40, „svalpam apyasya dharmasya traayate mahato bhayaat”, jeśli ktoś choćby tylko wykonuje duchowe czynności z nastawieniem na karmę niszkaama, będzie chroniony przed największym niebezpieczeństwem. Tutaj nastawienie umysłu jest niezwykle ważne i podkreśla je Pan Kryszna w Bhagavad-gicie; Umysł może być naszym najlepszym przyjacielem lub najgorszym wrogiem Bhagavad-Gita Rozdział 6.6 „bandhur ātmātmanas tasya”

Dzisiejsze pokolenie bombardowane przedmiotami materialnymi nauczanymi w szkołach oddala się od zdobycia prawdziwej wiedzy o zrozumieniu tego, kim naprawdę jesteśmy, naszej aktualnej, konstytucyjnej pozycji w tej egzystencji i naszej relacji z Panem.

Kiedy człowiek się rodzi, mimowolnie zostaje nałożony i uprawniony z obowiązkami (Rna) do trzech grup - Deva, Pitr (przodkowie) i Acharyas (Guru). Tak jak mamy wiarę, że kiedy zamykamy oczy, nie widzimy niczego, co jest przed nami lub gdy stąpamy po ziemi, wiemy, że wytrzyma ona nasz ciężar, podobnie potrzebujemy mieć tę samą wiarę w Pisma wedyjskie, że nas ochroni i poprowadzi do idealnego celu. Zrozumienie Boga poprzez pisma wedyjskie jest jedynym sposobem na osiągnięcie wiecznego szczęścia, czyli mokszy. Dopóki mamy wątpliwości, nie będziemy w stanie robić postępów na ścieżce duchowej.

Urodzona w linii Likuczakuli (Pejathaya), moja rodzina jest jeszcze bardziej zobowiązana, po pierwsze Likuczakula Trivikrama Pandithacharya i jego syn Narayana Pandithacharya są naszymi odległymi przodkami (hiriaru), a po drugie ich nauki dotyczące naszego Guru Madhwacharyi i Pana Shri Krishny uprawniają nas do Acharya Rna .

Zaangażowanie i poświęcenie Pandithacharyów naukom Śrimana Madhwacharyi oraz postawa poddania się Guru i Panu jest bardzo widoczna w ich kompozycjach Ushaharana, Parijathaharana, Shubhodaya, Vayustuti, Sangraha Ramayana, Madhwavijaya, Krishnamaala, Manimanjari, Narasimha Stuti, Shiva Stuti i wiele innych. Oprócz tego, ich dzieła literackie świadczą o ich znajomości wiedzy wedyjskiej, znajomości języka sanskryckiego i umiejętności poezji filozoficznej. Z jednej strony skomponowali mniejszych asztaków, takich jak Ramagithyastaka, a z drugiej strony komentarze do złożonej sutry Brahmy, która pokazuje głębokość ich wiedzy i zasięg od dzieci do zaawansowanych bhaktów z zapałem do szerzenia przesłania Shri Madhwacharyi i Pana Narayana. Pandithacharya w swojej Madhwavijaya połączył historię, filozofię i literaturę w jednym eposie, który jest niesamowity. Jak wspomniano w Madhwavijaya Sarga 15, dwa ślubowania Likuchakula Pandithacharyas były1. ich zobowiązanie do prowadzenia życia zgodnego z instrukcjami Madhwacharyi 2. ich zaangażowanie w szerzenie tej wiedzy wśród sattwickich dusz (dżiwy). Część wprowadzająca w tej książce zawiera pewne informacje zebrane przez uczonych na temat obu Pandithacharyów.