Animal Husbandry

Veehouderij is de gecontroleerde teelt, het beheer en de productie van huisdieren, inclusief verbetering van de eigenschappen die door mensen als wenselijk worden beschouwd door middel van fokken. Dierhouderij is de tak van landbouw die zich bezighoudt met dieren die worden gefokt voor vlees, vezels, melk of andere producten. Het omvat dagelijkse verzorging, selectief fokken en het houden van vee. De veehouderij heeft een lange geschiedenis, te beginnen met de neolithische revolutie toen dieren voor het eerst werden gedomesticeerd, vanaf ongeveer 13.000 voor Christus, vóór de landbouw van de eerste gewassen. Tegen de tijd van vroege beschavingen, zoals het oude Egypte, werden runderen, schapen, geiten en varkens grootgebracht op boerderijen.

Grote veranderingen vonden plaats in de Colombiaanse uitwisseling toen vee uit de Oude Wereld naar de Nieuwe Wereld werd gebracht, en vervolgens in de Britse landbouwrevolutie van de 18e eeuw, toen veerassen zoals het Dishley Longhorn-vee en Lincoln Longwool-schapen snel werden verbeterd door landbouwers zoals Robert Bakewell om meer vlees, melk en wol op te leveren. Een groot aantal andere soorten, zoals paarden, waterbuffels, lama's, konijnen en cavia's, worden in sommige delen van de wereld als vee gebruikt. Insectenkweek, evenals aquacultuur van vissen, weekdieren en schaaldieren, zijn wijdverbreid. De moderne veehouderij steunt op productiesystemen die zijn aangepast aan het beschikbare type land. Zelfvoorzienende landbouw wordt vervangen door intensieve veehouderij in de meer ontwikkelde delen van de wereld, waar bijvoorbeeld vleesvee wordt gehouden in weidegronden met een hoge dichtheid en duizenden kippen kunnen worden grootgebracht in vleeskuikenstallen of batterijen. Op armere grond, zoals in de hooglanden, worden dieren vaak op grotere schaal gehouden en mogen ze op grote schaal rondlopen om voor zichzelf te foerageren.

De meeste dieren zijn herbivoren, behalve varkens en kippen die alleseters zijn. Herkauwers zoals runderen en schapen zijn aangepast om zich te voeden met gras; ze kunnen buiten foerageren, of kunnen geheel of gedeeltelijk worden gevoederd met rantsoenen die rijker zijn aan energie en eiwit, zoals graankorrels. Varkens en pluimvee kunnen de cellulose in het voer niet verteren en hebben ander eiwitrijk voedsel nodig. De veeteelt is een tak van de landbouw die zich bezighoudt met het temmen, verzorgen en fokken van dieren zoals honden, runderen, paarden, schapen, geiten, varkens en andere soortgelijke wezens. De veeteelt begon ongeveer 10.000 jaar geleden in de zogenaamde neolithische revolutie, maar is mogelijk veel eerder begonnen. Er is gespeculeerd dat mensen 1,5 miljoen jaar geleden vuur gebruikten om voedsel te koken, maar het enige archeologische bewijs dat tot nu toe is verkregen, stelt de datum van het gebruik van vuur om te koken op 12.500 jaar geleden, zoals blijkt uit de ontdekking van klei kookpotten in Oost Azië en Mesopotamië.

domesticatie

Kort na deze datum komt er bewijs naar voren van gedomesticeerde dierlijke botten die zijn overgebleven van menselijke sociale bijeenkomsten zoals diners; genoemde botten zijn ontdekt bij opgravingen van vuurkorven in oude keukens. Hoewel het domesticeren van dieren waarschijnlijk vroeger gebruikelijk was, is het zeker dat geiten en schapen rond 8000 vGT in heel Azië werden gedomesticeerd. Tarwe werd gedomesticeerd en werd op grote schaal gebruikt in Mesopotamië door 7700 BCE, geiten door 7000 BCE, schapen door 6700 BCE en varkens door 6500 BCE. Tegen de tijd van de vestiging van de eerste Mesopotamische stad Eridu in 5400 vGT, werd veeteelt op grote schaal beoefend en werden gedomesticeerde dieren gebruikt in de beroepsbevolking (zoals bij het ploegen), als huisdier en als voedselbron. Paarden werden getemd tegen 4000 vGT en werden na verloop van tijd een belangrijk onderdeel van de oorlogvoering door de grote strijdwagens van de verschillende natiestaten te trekken. Uiteindelijk werden olifanten, tijgers en leeuwen op het slagveld ingezet; vooral in de laatste gevallen van de Perzische veldtochten, in Indiase oorlogvoering in verzet tegen Alexander de Grote, en, het meest beroemd, tijdens de Punische oorlogen door Hannibal van Carthago tegen de Romeinen.

DE TEMPERATUUR VAN DIEREN TOEGESTAAN VOOR HET BOUWEN VAN PERMANENTE SCHERPSTELLINGEN.