Kitab Meneladani Ahklak Nabi

خداوند سبحان و تعالی رسولش را با هدایت (قرآن) و دین حق فرستاده است تا بر همه ادیان پیروز شود. الله تعالی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را در میان سایر انسانهای با دانش برگزیده است. او واقعاً او را برای این هدف بزرگ و کار بزرگ آماده کرد. او به بهترین شکل ممکن به او آموزش داد و آموخت. روحش را پاک و پاکیزه کرد. همچنین ظاهری جذاب، شخصیتی با وقار، رفتار نیکو، اخلاق شریف، دلی گشاده و روحی سخاوتمند به او بخشید. منزه است خدایی که او را با این همه رزق و روزی آفرید و او را بهترین الگو برای همه انسانها و الگوی صالحان قرار داد.

و از جمله مطالب به بحث از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می پردازد

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: مؤمن دوست است و برای کسی که دوست نباشد خیری ندارد و بهترین انسان کسی است که برای انسان سودمندتر باشد. (ح ثبرانی و داروقثنی از جابر رض).

حدیث فوق باز هم هویت انسانی ما را یادآوری می کند که همیشه در تعاملات اجتماعی بین یکدیگر دوستانه باشیم. این نگرشی است که در یک ماه اخیر برای همه ما به یک سوال تبدیل شده است، به ویژه در مورد نگرش ما به عنوان یک انسان در مورد احترام به حقوق انسانی دیگران.

بمب گذاری انتحاری در کلیسای فول انجیل بتل (GBIS)، کپونتون، سولو، (9/25) و فساد گسترده در زمینه های مختلف و شورش های مختلف که منجر به درگیری نژادی می شود، مانند موردی که مدتی پیش در آمبون رخ داد، بیشتر تقویت می شود. که ما شروع به غیردوستانه شدن با ارزش های انسانی و کثرت گرایی کرده ایم. ما شروع به بی تفاوتی و غیردوستانه شدن برای محافظت از زمین مادری که دوست داریم می کنیم.

اگر به حدیث بالا نگاه کنید، بسیار روشن و صریح است که هدف حدیث «مؤمنان» است. بنابراین، نگرش دوستانه چیزی است که قطعا باید در یک مؤمن ادغام شود. این بدان معنی است که کیفیت ایمان یک فرد را می توان با این اندازه سنجید که او به عنوان یک مؤمن در زندگی اجتماعی خود تا چه اندازه «دوستی» انسانی خود را انجام می دهد (بخوانید قدردانی می کند و احترام می گذارد).

در عمل، اگر مؤمنی در تنوع زندگی کند، می تواند همه تفاوت ها را قدر بداند و بپذیرد. اگر او یک مقام رسمی است، می تواند خواسته های مردم خود را بیان کند و به آن اعتماد کند. و اگر او یک رهبر است، پس می تواند تمام انرژی رهبری خود را برای ایجاد سعادت مردمش به کار گیرد.

اجرای این نوع از مهمان نوازی، ضروری ترین کار است، با توجه به این که ذات مؤمن فقط در قرائت سوگندها خوب نیست، بلکه آنچه مهمتر از آن است، تجلی عینی اعمال او در جامعه است. «الایمانو تشدیقون بیل قولی، و اکرارون بیل شفاهی، و اعمالون بیل ارکان» (مؤمن نه تنها آن را در دل توجیه می کند و لفظی نذر می کند، بلکه بیش از آن در قالب عمل انجام می دهد). .

با توجه به ذات مؤمنان، جمله بعدی حدیث بسیار متنی است و آن اینکه بهترین انسان کسی است که بیشترین سود را برای سایر انسان ها داشته باشد. این بدان معنی است که وجود ما به عنوان انسان (در هر موقعیتی که باشد) تا حد زیادی به این بستگی دارد که تا چه حد می توانیم به اطرافیانمان سود ببریم. اگر از این اصل به عنوان رهنمود اصلی استفاده شود، مسلماً هیچ عنصری از اعمال تحقیر آمیز که در دل ایجاد می شود، وجود نخواهد داشت.