Calcolo del BMI - Peso

Co to jest BMI?

Obliczanie BMI to system oceny wagi, odnoszący się do ryzyka choroby, zaproponowany po raz pierwszy przez belgijskiego uczonego Adolphe'a Queleta (1796-1874).

Poprzez rozwiązanie formuły, która wymaga dwóch znanych wartości, wzrostu i masy ciała, obliczenie BMI oferuje współczynnik, który należy uwzględnić w specjalnej siatce oceny, która pozwala ustalić: prawidłową wagę, niedowagę, nadwagę i otyłość (ta ostatnia, prawdopodobnie sklasyfikowane według różnych poziomów dotkliwości).

Do czego służy BMI?

Od momentu wynalezienia, BMI stopniowo stał się wiodącym narzędziem diagnostycznym do oceny wagi i pozycji osoby w stosunku do normalnej – statystycznie powiązanym z niższym ryzykiem zachorowania na choroby metaboliczne i nie tylko.

Jednak ze względu na słabą precyzję (nie uwzględnia wielkości szkieletu i muskulatury) oraz wynikające z niej ograniczenia zastosowania (nie należy go stosować do oceny dzieci i elitarnych sportowców), dziś prosty BMI jest częściowo zastępowany dzięki dokładniejszym i innowacyjnym metodom szacowania, ale z pewnością mniej praktycznym.

Najbardziej odpowiednie wartości BMI, jeśli chodzi o aspekt metaboliczno-zdrowotny, to około 21-22 (22,5 kg/m2 u mężczyzn i 21 kg/m2 u kobiet). Jednak w jednym z badań brytyjskich mężczyzn bardziej pociągały modelki z BMI 20,85; ta wartość, która nie ma predykcyjnego znaczenia dla ryzyka związanego z patologiami metabolicznymi i różnymi powikłaniami, daje za to migawkę przeciętnych oczekiwań w zakresie „idealnej wagi” – przeczytaj artykuły poświęcone obrazowi ciała i zaburzeniom zachowania żywności (DCA).

Normalny zakres BMI (18,5-24,9 kg/m2) jest szeroki właśnie jako funkcja subiektywnych różnic związanych ze strukturą fizyczną populacji. Zgodnie z przewidywaniami, wyliczenie BMI nie uwzględnia masy mięśniowej (większej np. u mężczyzn i młodzieży niż u kobiet i osób starszych), a tym bardziej różnic dotyczących masy kostnej i proporcji długości kończyn i wzrostu.

Mężczyźni i kobiety

BMI dla mężczyzn i kobiet

Wiele osób twierdzi, że BMI musi uwzględniać płeć, czyli różni się między mężczyznami i kobietami. W rzeczywistości jest to nieprecyzja, ponieważ różnica polega na cechach, które są z nią powiązane, ale nie w sposób bezpośredni i liniowy.

BMI nie uwzględnia takich czynników, jak wielkość masy mięśniowej, szkieletu i niezbędnej tkanki tłuszczowej. Powszechnie wiadomo, że mężczyźni mają przeciętnie wyższą muskulaturę i strukturę kości niż kobiety, że osoby starsze są słabsze od młodych, a kobiety mają wyższy procent niezbędnego tłuszczu niezbędnego do funkcji rozrodczych. W odniesieniu do kości możliwe jest zintegrowanie obliczenia BMI z równaniami całkowymi, które również pozwalają oszacować tę zmienną.

Nie oznacza to, że istnieją kobiety i osoby starsze z większą objętością mięśni i niższą masą tłuszczu niż większość mężczyzn i młodych ludzi. Dlatego ocena BMI nie powinna być wykorzystywana do zbyt precyzyjnego i dokładnego oszacowania wagi osoby, ale po prostu do identyfikacji wskaźnika ryzyka związanego z nadwagą i niedowagą.